ਅਖੰਡ ਭਾਰਤ ਦਾ ਸੁਪਨਾ

ਜਲੰਧਰ : ਧਰਤੀ ’ਤੇ ਜਿਸ ਜ਼ਮੀਨੀ ਹਿੱਸੇ ਭਾਵ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਅਸੀਂ ਨਿਵਾਸੀ ਹਾਂ ਉਸ ਜ਼ਮੀਨੀ ਹਿੱਸੇ ਦਾ ਵਰਨਣ ਅੱਗ, ਹਵਾ ਤੇ ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਪੁਰਾਣ ’ਚ ਲਗਭਗ ਸਮਾਨ ਅਰਥ ਸਲੋਕ ਦੇ ਰੂਪ ’ਚ ਹੈ :

उत्तरं यत् समुद्रस्यए हिमाद्रश्चैव दक्षिणम्। वर्ष तद् भारतं नामए भारती यत्र संतति।

ਭਾਵ ਹਿੰਦ ਮਹਾਸਾਗਰ ਦੇ ਉੱਤਰ ’ਚ ਅਤੇ ਹਿਮਾਲਿਆ ਪਰਬਤ ਦੇ ਦੱਖਣ ’ਚ ਜੋ ਜ਼ਮੀਨੀ ਹਿੱਸਾ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉੱਥੋਂ ਦੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਭਾਰਤੀ ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਪਛਾਣਦੇ ਹਾਂ। ਪੂਰੀ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਦਾ ਜਲ ਅਤੇ ਥਲ ਤੱਤਾਂ ’ਚ ਵਰਗੀਕਰਨ ਕਰਨ ’ਤੇ 7 ਦੀਪ ਤੇ 7 ਮਹਾਸਾਗਰ ਮੰਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ’ਚੋਂ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਨਾਂ ਜੰਬੂਦੀਪ ਜਿਸ ਨੂੰ ਅੱਜ ਏਸ਼ੀਆ ਮਹਾਦੀਪ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇੰਦੂ ਸਰੋਵਰਮ ਜਿਸ ਨੂੰ ਅੱਜ ਹਿੰਦ ਮਹਾਸਾਗਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਦੇ ਨਿਵਾਸੀ ਹਾਂ। ਜੰਬੂਦੀਪ (ਏਸ਼ੀਆ) ਦੇ ਲਗਭਗ ਮੱਧ ’ਚ ਹਿਮਾਲਿਆ ਪਰਬਤ ਸਥਿਤ ਹੈ ਜਿਸ ’ਚ ਵਿਸ਼ਵ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚੀ ਚੋਟੀ ਸਾਗਰਮਾਥਾ ਗੌਰੀਸ਼ੰਕਰ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ 1835 ’ਚ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਹਾਕਮਾਂ ਨੇ ਐਵਰੈਸਟ ਨਾਂ ਦੇ ਕੇ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਤੋਂ ਭਟਕਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।

ਅਖੰਡ ਭਾਰਤ ਅਤੇੇ ਸਾਡੀ ਲਗਨ

12 ਸਦੀਆਂ ਤੱਕ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਸੱਤਾਵਾਂ ਨਾਲ ਭਾਰਤੀਆਂ ਨੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਮੌਜੂਦਾ ਭਾਰਤ ਲਈ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ। 1947 ਦੀ ਵੰਡ ਪਿਛਲੇ 2500 ਸਾਲਾਂ ’ਚ 24ਵੀਂ ਵੰਡ ਹੈ। ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਵੱਲੋਂ 1857 ਤੋਂ 1947 ਤੱਕ ਭਾਰਤ ਨੂੰ 7 ਵਾਰ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ। ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਦੇ ਲੋਕ ਸ਼ੈਵ ਤੇ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਪੁਜਾਰੀ ਸਨ, ਮਤ ਤੋਂ ਬੋਧੀ ਭਾਈਚਾਰਾ ਸੀ ਪਰ ਮਈ 1876 ਨੂੰ ਰੂਸੀ ਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਹਾਕਮਾਂ (ਭਾਰਤ) ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਬਫਰ ਸਟੇਟ ਦੇ ਰੂਪ ’ਚ ਦੋਵੇਂ ਤਾਕਤਾਂ ਦੇ ਦਰਮਿਆਨ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤਾ। ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੇ 1904 ’ਚ ਮੌਜੂਦਾ ਬਿਹਾਰ ਦੇ ਸਗੌਲੀ ਨਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ’ਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਪਹਾੜੀ ਰਾਜਾ ਕੇ ਨਰੇਸ਼ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਨਾਰਾਇਣ ਸ਼ਾਹ ਨਾਲ ਸੰਧੀ ਕਰ ਕੇ ਨੇਪਾਲ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਦਰਜਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ। ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਭੂਟਾਨ, ਤਿੱਬਤ ਨੂੰ ਵੱਖਰਾ ਕਰਨ ਦੀ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ। 1935 ’ਚ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਅਤੇ 1937 ’ਚ ਮਿਆਂਮਾਰ ਨੂੰ ਸਿਆਸੀ ਤੌਰ ’ਤੇ ਵੱਖਰੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਦਰਜਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। 1947 ’ਚ ਭਾਰਤ-ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀ ਵੰਡ ਹੋਈ। ਫਿਰ 1971 ’ਚ ਭਾਰਤ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗ ਨਾਲ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਹੋਂਦ ’ਚ ਆਇਆ। ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਵੈਮ-ਸੇਵਕ ਸੰਘ ਦੇ ਪ੍ਰੋਟੋ ਸਾਰਸੰਘ ਚਾਲਕ ਡਾ. ਹੇਡਗੇਵਾਰ ਕਦੀ ਵੀ ਅੱਧੀ-ਅਧੂਰੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਪੱਖ ’ਚ ਨਹੀਂ ਰਹੇ। ਉਹ ਤਾਂ ਸਨਾਤਨ ਭਾਰਤਵਰਸ਼ ‘ਅਖੰਡ ਭਾਰਤ’ ਦੀ ਸਮੁੱਚੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਲਈ ਪੂਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਦੇ ਰਹੇ। ਸੰਘ ਵੀ ਅਜਿਹੀ ਹੀ ਮੁਕੰਮਲ ਆਜ਼ਾਦੀ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਅਤੇ ਕਾਰਜਸ਼ੀਲ ਹੈ।

ਇਹ ਵੀ ਪੜ੍ਹੋ : ਨੌਜਵਾਨ ਕਬੱਡੀ ਖਿਡਾਰੀ ਦੀ ਮਿਕਸਚਰ ’ਚ ਆਉਣ ਨਾਲ ਮੌਤ

ਅਖੰਡ ਭਾਰਤ ਦੀ ਮੌਜੂਦਾ ਸਥਿਤੀ

ਸੰਨ 1947 ਦੇ ਉਪਰੰਤ ਫ੍ਰੈਂਚ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ’ਚੋਂ ਪਾਂਡੀਚੇਰੀ, ਪੁਰਤਗੀਜ਼ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ’ਚੋਂ ਗੋਆ ਦੇਵ-ਦਮਨ ਨੂੰ ਮੁਕਤ ਕਰਵਾਇਆ। ਅੱਜ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ’ਚ ਪਖਤੂਨ, ਬਲੋਚ, ਸਿੰਧੀ, ਬਾਲਟਿਸਤਾਨੀ (ਗਿਲਗਿਤ ਮਿਲਾ ਕੇ) ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਮੁਜ਼ੱਫਰਾਬਾਦੀ ਤੇ ਮੁਹਾਜਿਰ ਨਾਂ ਨਾਲ ਇਸਲਾਮਾਬਾਦ (ਲਾਹੌਰ) ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਅੰਦੋਲਨ ਚੱਲ ਰਹੇ ਹਨ। ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀ 60 ਫੀਸਦੀ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜ਼ਮੀਨ ਅਤੇ 30 ਫੀਸਦੀ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜਨਤਾ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਕੋਲੋਂ ਹੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ’ਚ ਵਧਦੀ ਆਬਾਦੀ ਦਾ ਧਮਾਕਾ, ਚਟਗ੍ਰਾਮ ਆਜ਼ਾਦੀ ਅੰਦੋਲਨ ਉਸ ਨੂੰ ਖੋਖਲਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸ਼ੀਆ-ਸੁੰਨੀ ਫਸਾਦ, ਅਹਿਮਦੀਆ ਤੇ ਵੋਹਰਾ (ਖੋਜਾ ਮਲਿਕ) ’ਤੇ ਹੁੰਦੇ ਜ਼ੁਲਮ ਮਜ਼੍ਹਬੀ ਟਕਰਾਅ ਨੂੰ ਬੋਲ ਰਹੇ ਹਨ। ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ’ਚ ਜਿਸ ਢੰਗ ਨਾਲ ਤਾਲਿਬਾਨ ਕਾਬਜ਼ ਹੋਇਆ ਤੇ ਉੱਥੋਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਜੱਗ ਜ਼ਾਹਿਰ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ’ਚ ਘੱਟ-ਗਿਣਤੀਆਂ ਖਾਸ ਕਰ ਕੇ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਤਾਂ ਖਤਰੇ ’ਚ ਹੀ ਹੈ। ਵਿਸ਼ਵ ਦਾ ਇਕ ਵੀ ਮੁਸਲਿਮ ਦੇਸ਼ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨਾਲ ਥੋੜ੍ਹੀ ਵੀ ਹਮਦਰਦੀ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦਾ। ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ 3 ਕਰੋੜ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮੁਸਲਿਮ (ਖਾਸ ਕਰ ਕੇ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ੀ) ਦਰ-ਦਰ ਭਟਕਦੇ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਘੁਸਪੈਠੀਆਂ ਕਾਰਨ ਭਾਰਤੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਵੱਧ ਗਰੀਬ ਤੇ ਪਛੜਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੀਆਂ ਯੋਜਨਾਵਾਂ ’ਤੇ ਖਰਚ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਧਨ ਅਤੇ ਨੌਕਰੀਆਂ ’ਤੇ ਹੀ ਤਾਂ ਘੁਸਪੈਠੀਆਂ ਦਾ ਕਬਜ਼ਾ ਹੁੰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਮਨੁੱਖਤਾਵਾਦੀ ਦਾ ਭੇਸ ਧਾਰਨ ਕਰਵਾਉਣ ਵਾਲੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ’ਚੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਆਇਆ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਰ-ਬਦਰ ਹੁੰਦੇ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਦੇ ਆਈ.ਐੱਸ.ਆਈ. ਦੇ ਏਜੰਟ ਬਣ ਕੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਕਰੋੜਾਂ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਸ਼ੱਕ ਦੇ ਘੇਰੇ ’ਚ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਅੱਤਵਾਦ ਅਤੇ ਮਾਓਵਾਦ ਲਗਭਗ 200 ਸਮੂਹਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ’ਚ ਭਾਰਤ ਤੇ ਭਾਰਤੀਆਂ ਨੂੰ ਡੰਗ ਰਹੇ ਹਨ। ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਤਾਕਤਾਂ ਹਥਿਆਰ, ਟ੍ਰੇਨਿੰਗ ਤੇ ਜੇਹਾਦੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਦੇ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸੂਬੇ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਉੱਥੋਂ ਦੇ ਹੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਰਵਾ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਹੀ ਸੂਬਿਆਂ ਨੂੰ ਬਰਬਾਦ ਕਰਵਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਦਿਸ਼ਾ ’ਚ ਸਿਟੀਜ਼ਨ ਅਮੈਂਡਮੈਂਟ ਬਿੱਲ ਰਾਹੀਂ ਕੇਂਦਰ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ।

ਵੰਡ ਸਥਾਪਤ ਸੱਚ ਨਹੀਂ

ਯਾਹੂਦੀਆਂ ਵੱਲੋਂ 1800 ਸਾਲ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਕੇ 1948 ’ਚ ਆਪਣਾ ਦੇਸ਼ ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਮੁੜ ਹਾਸਲ ਕਰਨਾ, ਦੂਜੀ ਸੰਸਾਰ ਜੰਗ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵੱਖ ਹੋਏ ਪੂਰਬੀ ਅਤੇ ਪੱਛਮੀ ਜਰਮਨੀ ਦਾ ਮੁੜ ਇਕ ਹੋਣਾ, 1857 ਦੇ ਸੰਗਰਾਮ ਦੇ ਬਾਅਦ ਅਸੰਭਵ ਲੱਗਣ ਵਾਲੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਾ 1947 ਨੂੰ ਮੁੜ ਹਾਸਲ ਕਰਨਾ ਵਰਗੀ ਉਦਾਹਰਣ ਤੋਂ ਦੁਬਾਰਾ ਭਾਰਤ ਦੇ ਅਖੰਡ ਹੋਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਲਈ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਲੋੜ ਹੈ ਕਿ ਮੌਜੂਦਾ ਭਾਰਤ ਤੇ ਗੁਆਂਢੀ ਭਾਰਤਖੰਡੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਬਣ ਕੇ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ, ਭਾਵ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਮਾਰਗ ’ਚ ਚੱਲਣ ਦੀ। ਇਸ ਲਈ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਭਾਵ ਇਸਾਈਅਤ ਵੱਲੋਂ ਰਚੀ ਗਈ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਨੂੰ ਇਹ ਸਾਰੇ ਦੇਸ਼ ਸਮਝਣ ਅਤੇ ਸਾਂਝਾ ਵਪਾਰ ਅਤੇ ਕਰੰਸੀ ਹਾਸਲ ਕਰ ਕੇ ਇਸ ਖੇਤਰ ਦੇ ਨਵੇਂ ਯੁੱਗ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦਾ ਸਮੂਹ ਬਣਾਉਣ ਨਾਲ ਹਰੇਕ ਦੇਸ਼ ’ਚ ਡਰ ਦਾ ਵਾਤਾਵਰਣ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਹਰੇਕ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਹਰ ਸਾਲ ਦੇ ਸੈਂਕੜੇ-ਹਜ਼ਾਰਾਂ-ਕਰੋੜਾਂ ਰੁਪਏ ਰੱਖਿਆ ਖਰਚ ਦੇ ਰੂਪ ’ਚ ਬਚਣਗੇ ਜੋ ਕਿ ਵਿਕਾਸ ’ਤੇ ਖਰਚ ਕੀਤੇ ਜਾ ਸਕਣਗੇ। ਭਾਰਤੀ ਅੰਤਰਮਨ ਦੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹਸਤਾਖਰ ਗਾਂਧੀ ਜੀ ਵੀ ਅੰਤ ਤੱਕ ਇਹੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਕਿ ਰਾਮਰਾਜ ਤੇ ਹਿੰਦ ਸਵਰਾਜ ਵਰਗੀਆਂ ਭਾਰਤੀ ਰਵਾਇਤਾਂ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਅਮਰ-ਅਜਰ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦੇ ਆਧਾਰ ’ਤੇ ਹੀ ਭਾਰਤ ਦੇ ਸੰਵਿਧਾਨ, ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਣਾਲੀ-ਆਰਥਿਕ ਰਚਨਾ ਦਾ ਤਾਣਾ-ਬਾਣਾ ਬੁਣਿਆ ਜਾਵੇ।

ਇਹ ਵੀ ਪੜ੍ਹੋ : 'ਨੇਤਾ ਜੀ ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ' ’ਚ 'ਆਪ' ਵਿਧਾਇਕਾ ਨਰਿੰਦਰ ਕੌਰ ਭਰਾਜ, ਸੁਣੋ ਤਿੱਖੇ ਸਵਾਲਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬ

ਹਰਿਦੁਆਰ ’ਚ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਵੈਮ-ਸੇਵਕ ਸੰਘ ਦੇ ਸਰਸੰਘਚਾਲਕ ਸ਼੍ਰੀ ਮੋਹਨਰਾਓ ਭਾਗਵਤ ਜੀ ਨੇ ਅਖੰਡ ਭਾਰਤ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇ ’ਚ ਕਿਹਾ, ‘ਵਿਵੇਕਾਨੰਦ ਜੀ ਅਤੇ ਮਹਾਰਿਸ਼ੀ ਅਰਵਿੰਦ ਨੇ ਜਿਸ ਭਾਰਤ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਦੇਖਿਆ, ਉਹ ਸਾਕਾਰ ਹੋਣ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੈ। ਉਂਝ ਤਾਂ ਲੋਕ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਸ ਕਾਰਜ ’ਚ ਅਜੇ 20-25 ਸਾਲ ਲੱਗਣਗੇ ਪਰ ਮੈਂ ਜੋ ਆਪਣੇ ਤਜਰਬੇ ਅਤੇ ਦਰਸ਼ਨ ਨਾਲ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਇਹ ਅਗਲੇ 8-10 ਸਾਲਾਂ ’ਚ ਹੀ ਸਾਕਾਰ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ। ਇਹ ਸੁਪਨਾ ਪੂਰਾ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਇਸੇ ਪੀੜ੍ਹੀ ’ਚ ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਹੀ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਦੇਖ ਲਵਾਂਗੇ। ਅਜਿਹਾ ਸਾਡਾ ਸੁਪਨਾ ਵੀ ਹੈ, ਯਕੀਨ ਵੀ ਹੈ, ਸੰਕਲਪ ਵੀ ਹੈ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਉਸ ਦਿਸ਼ਾ ’ਚ ਟੀਚੇ ਦੇ ਨੇੜੇ ਪਹੁੰਚ ਵੀ ਰਹੇ ਹਾਂ।