ਅੱਜ ਬਰਸੀ ''ਤੇ ਸਵ. ਸਵਦੇਸ਼ ਚੋਪੜਾ ਜੀ ਕੀ ਯਾਦ ਮੇਂ

ਅੱਜ ਬਰਸੀ 'ਤੇ ਵਹ ਸੋਈਂ ਨਹੀਂ, ਵਹ ਜਗਾ ਗਈਂ, ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆ ਕੋ ਬਤਾ ਗਈਂ,
ਕਿ ਕੈਸੇ ਪਿਆਰ ਬੜ੍ਹਾਤੇ ਹੈਂ ਔਰ ਕੈਸੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਿਭਾਤੇ ਹੈਂ।
ਵਹ ਬਹੂ ਬਨੀਂ ਤੋ ਸੇਵਾ ਸੇ, ਵਹੀਂ ਮਾਇਕਾ ਬਨਾ ਲੀਆ,
ਪਤਨੀ ਬਨੀਂ ਤੋ ਦੋਸਤ ਬਨੀਂ, ਮਿਲ ਕਰ ਬੋਝ ਉਠਾ ਲੀਆ।
ਜਹਾਂ ਨਨਦੇਂ ਸਮਝੇਂ ਮਾਂ ਉਨਕੋ, ਐਸਾ ਸੰਸਾਰ ਬਸਾਇਆ ਥਾ,
ਬਹਿਨੋਂ ਕੀ ਤਰਹ ਕੀ ਇੱਜ਼ਤ, ਬੇਟੀਓਂ-ਸਾ ਦੁਲਹਨ ਬਨਾਇਆ ਥਾ।
ਐਸੀ ਮਾਂ ਕੋ ਪਾ ਕਰ, ਬੇਟੇ ਭੀ ਫੂਲੇ ਨਾ ਸਮਾਤੇ ਥੇ,
ਜੋ ਸੰਸਕਾਰ ਦੀਏ ਉਨਹੋਂ ਨੇ, ਉਸੇ ਗਰਵ ਸੇ ਨਿਭਾਤੇ ਥੇ।
ਬਹੂਓਂ ਕੀ ਬਨੀਂ ਨਿਰਾਲੀ ਮਾਂ, ਉਨਕੇ ਚਾਵ ਲੜਾਤੀ ਥੀਂ,
ਹਰ ਇੱਛਾ ਪੂਰੀ ਕਰਨੇ ਕੋ, ਦੌੜੀ-ਦੌੜੀ ਆਤੀ ਥੀਂ।
ਪੋਤੇ-ਪੋਤੀਓਂ ਕੀ ਦਾਦੀ ਮਾਂ, ਅਬ ਕਭੀ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਆਏਂਗੀ,
ਤੁਮ ਸਦਾ ਅੱਛੇ ਹੀ ਬਨਨਾ, ਯਹ ਸਪਨੋਂ ਮੇਂ ਸਮਝਾਏਂਗੀ।
ਐਸੀ ਪੁੰਨਯ ਆਤਮਾ, ਕਭੀ-ਕਭੀ ਸੰਸਾਰ ਮੇਂ ਆਤੀ ਹੈ,
ਅਪਨੇ ਪਰਿਵਾਰ ਕੇ ਸਾਥ-ਸਾਥ, ਔਰੋਂ ਕਾ ਦਰਦ ਬੰਟਾਤੀ ਹੈ।
ਐਸੀ ਮਹਾਨ ਦੇਵੀ ਸਮਕਸ਼, ਸੀਸ ਝੁਕਾ ਰਹਾ ਹੂੰ,
ਪਰਿਵਾਰ ਕੋ ਢਾਂਢਸ ਮਿਲੇ, ਵਿਨਤੀ ਸੁਨਾ ਰਹਾ ਹੂੰ।
—ਡਾ. ਰਾਜ ਠੁਕਰਾਲ, ਪਠਾਨਕੋਟ