ਪਿਸ਼ਾਬ ''ਤੇ ਟੈਕਸ! ਆਪਣਾ ਖਜ਼ਾਨਾ ਭਰਨ ਲਈ ਕੀ-ਕੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਕਰਦੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ

ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ : ਵਿੱਤ ਮੰਤਰੀ ਨਿਰਮਲਾ ਸੀਤਾਰਮਨ 23 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਬਜਟ ਪੇਸ਼ ਕਰਨਗੇ। ਮੋਦੀ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਤੀਜੇ ਕਾਰਜਕਾਲ ਦਾ ਇਹ ਪਹਿਲਾ ਬਜਟ ਹੈ। ਇਸ ਬਜਟ ਸੀਜ਼ਨ 'ਚ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੁਝ ਬੇਤੁਕੇ ਟੈਕਸਾਂ ਬਾਰੇ ਦੱਸ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਈ ਟੈਕਸ ਕਾਫ਼ੀ ਹਾਸੋਹੀਣੇ ਹਨ। ਛਾਤੀਆਂ ਨੂੰ ਢੱਕਣ 'ਤੇ ਟੈਕਸ, ਦਾੜ੍ਹੀ ਰੱਖਣ 'ਤੇ ਟੈਕਸ ਅਤੇ ਪਿਸ਼ਾਬ 'ਤੇ ਟੈਕਸ ਦੀ ਵਿਵਸਥਾ ਹੈ। ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਅਤੇ ਡੈਨਮਾਰਕ 'ਚ ਤਾਂ ਗਾਵਾਂ ਦੇ ਡਾਕਾਰ 'ਤੇ ਵੀ ਟੈਕਸ ਲਗਾਉਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੱਸਾਂਗੇ ਅਜਿਹੇ ਹੀ ਅਜੀਬੋਂ-ਗਰੀਬ ਟੈਕਸਾਂ ਬਾਰੇ...

ਟੋਪੀ 'ਤੇ ਟੈਕਸ

ਯੂਕੇ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਵਿਲੀਅਮ ਪਿਟ ਨੇ 1784 ਵਿੱਚ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਟੋਪੀਆਂ 'ਤੇ ਟੈਕਸ ਲਗਾਇਆ ਸੀ। ਸਾਰੀਆਂ ਟੋਪੀਆਂ ਦੀ ਅੰਦਰਲੀ ਲਾਈਨਿੰਗ 'ਤੇ ਮੋਹਰ ਲੱਗੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਸ ਨਿਯਮ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਨਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਸਟੈਂਪ ਨਾਲ ਛੇੜਛਾੜ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਮੌਤ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਸੀ। ਇਹ ਟੈਕਸ 1811 ਵਿੱਚ ਖ਼ਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿਚ ਵਿੱਗ ਪਾਊਡਰ 'ਤੇ ਵੀ ਟੈਕਸ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ 17ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਲਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਫਰਾਂਸ ਨਾਲ ਜੰਗ ਕਾਰਨ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੀ ਹਾਲਤ ਗੰਭੀਰ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ ਟੈਕਸ ਸਰਕਾਰੀ ਖਜ਼ਾਨੇ ਨੂੰ ਭਰਨ ਲਈ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਪਾਊਡਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਵਿੱਗ ਨੂੰ ਰੰਗਣ ਅਤੇ ਸੁਗੰਧਿਤ ਰੱਖਣ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ।

ਵਿੰਡੋਜ਼ 'ਤੇ ਟੈਕਸ

1696 ਵਿੱਚ, ਇੰਗਲੈਂਡ ਅਤੇ ਵੇਲਜ਼ ਦੇ ਰਾਜਾ ਵਿਲੀਅਮ III ਨੇ ਵਿੰਡੋਜ਼ ਉੱਤੇ ਟੈਕਸ ਲਗਾਇਆ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵਿੰਡੋਜ਼ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਟੈਕਸ ਦੇਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਰਾਜੇ ਦਾ ਖਜ਼ਾਨਾ ਖਾਲੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਇਸ ਦੀ ਹਾਲਤ ਸੁਧਾਰਨ ਲਈ ਇਹ ਚਾਲ ਅਪਣਾਈ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ 10 ਤੋਂ ਵੱਧ ਖਿੜਕੀਆਂ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ 10 ਸ਼ਿਲਿੰਗ ਦਾ ਟੈਕਸ ਦੇਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਕਈ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਖਿੜਕੀਆਂ ਨੂੰ ਇੱਟਾਂ ਨਾਲ ਢੱਕ ਲਿਆ। ਪਰ ਇਸ ਦਾ ਅਸਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਿਹਤ 'ਤੇ ਪੈਣ ਲੱਗਾ। ਆਖਰਕਾਰ ਇਹ ਟੈਕਸ 156 ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ 1851 ਵਿੱਚ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ।

ਪਿਸ਼ਾਬ 'ਤੇ ਟੈਕਸ

ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਰੋਮ ਵਿਚ, ਪਿਸ਼ਾਬ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮਹਿੰਗੀ ਵਸਤੂ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਕੱਪੜੇ ਧੋਣ ਅਤੇ ਦੰਦਾਂ ਨੂੰ ਬੁਰਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਦਾ ਕਾਰਨ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਵਿਚ ਅਮੋਨੀਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਰੋਮਨ ਰਾਜਾ ਵੈਸਪੈਸੀਅਨ ਨੇ ਜਨਤਕ ਪਿਸ਼ਾਬ ਘਰਾਂ ਤੋਂ ਪਿਸ਼ਾਬ ਦੀ ਵੰਡ 'ਤੇ ਟੈਕਸ ਲਗਾਇਆ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤਰ ਟਾਈਟਸ ਨੇ ਇਸ ਨੀਤੀ 'ਤੇ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ, ਤਾਂ ਵੈਸਪੈਸ਼ਨ ਨੇ ਉਸਦੇ ਨੱਕ 'ਤੇ ਇੱਕ ਸਿੱਕਾ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹਾ, ' 'Money doesn't stink ਮਤਲਬ ਕਿ ਪੈਸੇ ਦੀ ਬਦਬੂ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ।'

ਦਾੜ੍ਹੀ 'ਤੇ ਟੈਕਸ

1535 ਵਿੱਚ, ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ ਸਮਰਾਟ ਹੈਨਰੀ ਅੱਠਵੇਂ ਨੇ ਦਾੜ੍ਹੀ ਉੱਤੇ ਟੈਕਸ ਲਗਾਇਆ। ਇਹ ਟੈਕਸ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਸਮਾਜਿਕ ਸਥਿਤੀ ਅਨੁਸਾਰ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਹੈਨਰੀ VIII ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਦੀ ਧੀ ਐਲਿਜ਼ਾਬੈਥ I ਨੇ ਇੱਕ ਨਿਯਮ ਬਣਾਇਆ ਕਿ ਦੋ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੀ ਦਾੜ੍ਹੀ 'ਤੇ ਟੈਕਸ ਲੱਗੇਗਾ। ਦਿਲਚਸਪ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਟੈਕਸ ਵਸੂਲੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਘਰੋਂ ਗਾਇਬ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਟੈਕਸ ਗੁਆਂਢੀ ਨੂੰ ਅਦਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। 1698 'ਚ ਰੂਸ ਸ਼ਾਸਕ ਪੀਟਰ ਦਾ ਗ੍ਰੇਟ ਨੇ ਵੀ ਦਾੜੀ 'ਤੇ ਟੈਕਸ ਲਗਾਇਆ ਸੀ। ਦਾੜੀ ਵਧਾਉਣ 'ਤੇ ਟੈਕਸ ਦੇਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ।  ਇਹ ਰੂਸ ਦੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਯੂਰੋਪੀਅਨ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਾਂਗ ਆਧੁਨਿਕ ਬਣਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ।

ਕੁਆਰਿਆਂ 'ਤੇ ਟੈਕਸ

ਨੌਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਰੋਮ ਵਿੱਚ ਬੈਚਲਰ ਟੈਕਸ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਰੋਮਨ ਸਮਰਾਟ ਔਗਸਟਸ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ. ਇਸ ਪਿੱਛੇ ਮਕਸਦ ਵਿਆਹ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨਾ ਸੀ। ਔਗਸਟਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਆਹੁਤਾ ਜੋੜਿਆਂ 'ਤੇ ਟੈਕਸ ਵੀ ਲਗਾਇਆ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਇਹ ਟੈਕਸ 20 ਤੋਂ 60 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਅਦਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਇਹ 15ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਬੈਚਲਰ ਟੈਕਸ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸੀ। ਇਤਾਲਵੀ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹ ਬੇਨੀਟੋ ਮੁਸੋਲਿਨੀ ਨੇ ਵੀ 1924 ਵਿੱਚ ਬੈਚਲਰ ਟੈਕਸ ਲਗਾਇਆ ਸੀ। ਇਹ ਟੈਕਸ 21 ਤੋਂ 50 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਅਣਵਿਆਹੇ ਮਰਦਾਂ 'ਤੇ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।

ਗਊ ਗੈਸ 'ਤੇ ਟੈਕਸ

ਡੈਨਮਾਰਕ ਵਿੱਚ ਕਿਸਾਨਾਂ ਵਲੋਂ ਰੱਖੇ ਗਏ ਪਸ਼ੂਆਂ ਵਲੋਂ ਗੈਸ ਛੱਡਣ 'ਤੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਟੈਕਸ ਅਦਾ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ। ਇਹ ਕਦਮ ਗਲੋਬਲ ਵਾਰਮਿੰਗ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਗਰੀਨ ਹਾਊਸ ਗੈਸਾਂ ਦੀ ਸਮੱਸਿਆ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਲਈ ਚੁੱਕਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਟੈਕਸ 2030 ਤੋਂ ਵਸੂਲਿਆ ਜਾਵੇਗਾ। ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਨੇ ਵੀ ਗਾਵਾਂ ਦੇ ਡਾਕਾਰ 'ਤੇ ਟੈਕਸ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ ਸੀ ਪਰ ਇਸ ਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੀ ਇੱਕ ਰਿਪੋਰਟ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਮੀਥੇਨ ਦੇ ਨਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਪਸ਼ੂ ਪਾਲਣ ਦੀ ਹਿੱਸੇਦਾਰੀ 32 ਫੀਸਦ ਹੈ।

ਛਾਤੀਆਂ ਨੂੰ ਢੱਕਣ 'ਤੇ ਟੈਕਸ

19ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ, ਕੇਰਲਾ ਵਿੱਚ ਤ੍ਰਾਵਣਕੋਰ ਦੇ ਰਾਜੇ ਨੇ ਕਥਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੁਝ ਜਾਤਾਂ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਦੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਨੂੰ ਢੱਕਣ 'ਤੇ ਟੈਕਸ ਲਗਾਇਆ ਸੀ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਏਜ਼ਵਾ, ਥੀਆ, ਨਾਦਰ ਅਤੇ ਦਲਿਤ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਛਾਤੀਆਂ ਢੱਕਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭਾਰੀ ਟੈਕਸ ਦੇਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਆਖ਼ਰਕਾਰ ਨੰਗੇਲੀ ਨਾਂ ਦੀ ਔਰਤ ਕਾਰਨ ਤ੍ਰਾਵਣਕੋਰ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਟੈਕਸ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦੀ ਮਿਲੀ। ਨੰਗੇਲੀ ਨੇ ਇਹ ਟੈਕਸ ਦੇਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਟੈਕਸ ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਉਸਦੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਨੰਗੇਲੀ ਨੇ ਟੈਕਸ ਦੇਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਨੇ ਇਸ ਟੈਕਸ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਕੱਟ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖੂਨ ਵਹਿਣ ਕਾਰਨ ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਇਸ ਨਾਲ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਇਹ ਟੈਕਸ ਖਤਮ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹੋਣਾ ਪਿਆ।

ਲੂਣ 'ਤੇ ਟੈਕਸ

ਫਰਾਂਸ ਵਿੱਚ, 14ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਮੱਧ ਵਿੱਚ ਲੂਣ ਉੱਤੇ ਟੈਕਸ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਇਸਦਾ ਬਹੁਤ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਇਸਨੇ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ। ਆਖਰਕਾਰ ਇਹ ਟੈਕਸ ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 1945 ਵਿੱਚ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਵੀ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੇ ਲੂਣ ਉੱਤੇ ਟੈਕਸ ਲਗਾਇਆ ਸੀ। 187 ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਨਮਕ ਦੀ ਸਪਲਾਈ ਉੱਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਦਾ ਕੰਟਰੋਲ ਸੀ। ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ 1759 ਵਿੱਚ ਈਸਟ ਇੰਡੀਆ ਕੰਪਨੀ ਨੇ ਲੂਣ ਉੱਤੇ ਟੈਕਸ ਲਗਾਇਆ। ਰਾਸ਼ਟਰਪਿਤਾ ਮਹਾਤਮਾ ਗਾਂਧੀ ਨੇ 1930 'ਚ ਨਮਕ 'ਤੇ ਟੈਕਸ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਦਾਂਡੀ ਮਾਰਚ ਕੱਢਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਇਸ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਇਹ ਟੈਕਸ ਬਣਿਆ ਰਿਹਾ। ਇਸ ਟੈਕਸ ਨੂੰ ਅੰਤਰਿਮ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਅਕਤੂਬਰ 1946 ਵਿੱਚ ਖ਼ਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।

ਸੈਕਸ 'ਤੇ ਟੈਕਸ

1971 ਵਿਚ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਰੋਡੇ ਆਈਲੈਂਡ ਦੀ ਮਾਲੀ ਹਾਲਤ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਫਿਰ ਡੈਮੋਕਰੇਟਿਕ ਸਟੇਟ ਦੇ ਵਿਧਾਇਕ ਬਰਨਾਰਡ ਗਲੈਡਸਟੋਨ ਨੇ ਸੂਬੇ ਵਿੱਚ ਹਰ ਜਿਨਸੀ ਸੰਬੰਧਾਂ 'ਤੇ ਦੋ ਡਾਲਰ ਦਾ ਟੈਕਸ ਲਗਾਉਣ ਦਾ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਰੱਖਿਆ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸ ਨੂੰ ਕਦੇ ਲਾਗੂ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਪਰ ਜਰਮਨੀ ਵਿੱਚ 2004 ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਗਏ ਟੈਕਸ ਕਾਨੂੰਨ ਤਹਿਤ ਹਰ ਵੇਸਵਾ ਨੂੰ ਹਰ ਮਹੀਨੇ 150 ਯੂਰੋ ਟੈਕਸ ਅਦਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਜਰਮਨੀ ਵਿਚ ਵੇਸਵਾਗਮਨੀ ਕਾਨੂੰਨੀ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਲਈ ਸੈਕਸ ਟੈਕਸ ਵਰਗੇ ਕਾਨੂੰਨ ਬਣਾਏ ਗਏ ਹਨ। ਬੋਨ ਵਿੱਚ ਵੇਸਵਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕੰਮ ਦੇ ਹਰ ਦਿਨ ਲਈ 6 ਯੂਰੋ ਅਦਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦੇ ਹਨ। ਸੈਕਸ ਟੈਕਸ ਤੋਂ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਸਲਾਨਾ 1 ਮਿਲੀਅਨ ਯੂਰੋ ਦੀ ਕਮਾਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

ਆਤਮਾ 'ਤੇ ਟੈਕਸ

ਰੂਸੀ ਰਾਜਾ ਪੀਟਰ ਮਹਾਨ ਨੇ ਵੀ 1718 ਵਿੱਚ ਆਤਮਾ ਉੱਤੇ ਟੈਕਸ ਲਗਾਇਆ ਸੀ। ਇਹ ਟੈਕਸ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਅਦਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ ਜੋ ਆਤਮਾ ਵਰਗੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਦੇ ਸਨ। ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਨਾ ਮੰਨਣ ਵਾਲਿਆਂ ਤੋਂ ਵੀ ਟੈਕਸ ਵਸੂਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਧਰਮ ਵਿਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਟੈਕਸ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਭਾਵ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਟੈਕਸ ਦੇਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਚਰਚ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਇਹ ਟੈਕਸ ਦੇਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਵਿਚ ਵੀ, ਜੇਕਰ ਟੈਕਸ ਉਗਰਾਹੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਟੈਕਸਦਾਤਾ ਘਰ ਤੋਂ ਗਾਇਬ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਰਕਮ ਗੁਆਂਢੀ ਨੂੰ ਦੇਣੀ ਪੈਂਦੀ ਸੀ।