ਭਾਰਤ ਦਾ ਉਹ ਥਾਂ, ਜਿਥੋਂ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਕੋਈ ਜਿਊਂਦਾ ਵਾਪਸ! ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਵੀ ਲਾਈ ਹੈ ਪਾਬੰਦੀ

ਨੈਸ਼ਨਲ ਡੈਸਕ : ਭਾਰਤ ਦਾ ਇਕ ਅਜਿਹਾ ਇਲਾਕਾ ਜਿਥੇ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਵੀ ਬਾਹਰੀ ਵਿਅਕਤੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਜਿਊਂਦਾ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਆਈਆਂ। ਇਹ ਥਾਂ ਕੋਈ ਭੂਤ-ਪ੍ਰੇਤ ਵਾਲਿਆਂ ਦੰਤ ਕਥਾਵਾਂ ਵਾਲੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਇਸ ਥਾਂ ਉੱਤੇ ਜਿਊਂਦੇ ਜਾਗਦੇ ਇਨਸਾਨ ਵਸਦੇ ਹਨ। ਇਥੇ ਵਸਦੇ ਇਨਸਾਨ ਆਪਣੇ ਇਲਾਕੇ ਅੰਦਰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਬਾਹਰੀ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਦਖ਼ਲ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਇਸ ਇਲਾਕੇ ਅੰਦਰ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਬਾਹਰੀ ਵਿਅਕਤੀ ਗਿਆ ਵੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਜਿਊਂਦਾ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਆਇਆ। 
ਅਸੀਂ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ ਭਾਰਤ ਦੇ ਆਖਿਰ ਵਿੱਚ ਵਸੇ ਅੰਡੇਮਾਨ ਨਿਕੋਬਾਰ ਟਾਪੂ ਸਮੂਹਾਂ ਦੀ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇਕ ਟਾਪੂ ਹੈ, ਉੱਤਰੀ ਸੇਂਟਿਨਲ। ਦਰਅਸਲ ਇਕ ਅਮਰੀਕੀ ਨਾਗਰੀਕ ਨੇ ਇਸ ਪਾਬੰਦੀਸ਼ੁੱਦਾ ਟਾਪੂ ਅੰਦਰ ਵੜ੍ਹਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਇਹ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਜਨਜਾਤਿਆਂ ਵਲੋਂ ਇਕ ਦਾ ਟਿਕਾਣਾ ਹੈ। ਡਰ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਬਾਹਰੀ ਦਖ਼ਲਅੰਦਾਜੀ ਕਾਰਨ ਜੇਕਰ ਮਾਮੂਲੀ ਸਰਦੀ-ਖਾਂਸੀ ਵਰਗੀ ਲਾਗ ਵੀ ਇਥੇ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਤਾਂ ਇਹ ਜਨਜਾਤੀ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਕਈ ਜਨਜਾਤੀ ਸਮੂਹਾਂ ਨਾਲ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ, ਜੋ ਸੰਘਣੇ ਜੰਗਲਾਂ ਜਾਂ ਟਾਪੂਆਂ 'ਚ ਵੱਸ ਰਹੀਆਂ ਸਨ।

ਇਸ ਟਾਪੂ ਬਾਰੇ ਤਹਾਨੂੰ ਹੋਰ ਜਾਣਕਾਰੀ ਵੀ ਦੇਵਾਂਗੇ ਪਰ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤਹਾਨੂੰ ਦੱਸ ਦਈਏ ਕਿ ਇਸ ਟਾਪੂ ਉੱਤੇ ਹਾਲੇ ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇਕ ਅਮਰੀਕੀ ਮਿਖਾਈਲੋ ਵਿਕਟੋਰੋਵਿਚ ਪੋਲੀਕੋਵ ਮਾਨੀ ਵਿਅਕਤੀ ਨੇ ਵੜ੍ਹਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅੰਡੇਮਾਨ ਦੇ ਪੋਰਟ ਬਲੇਅਰ ਪਹੁੰਚਿਆਂ। ਪੋਰਟ ਬਲੇਅਰ ਤੋਂ ਉਸਨੇ ਇਕ ਰਬੜ ਦੀ ਕਿਸ਼ਤੀ ਰਾਹੀਂ ਟਾਪੂ ਤਕ ਪਹੁੰਚ ਕੀਤੀ। ਟਾਪੂ ਉੱਤੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਉਸਨੇ ਸਮੁੰਦਰ ਦੀ ਤੇਜੀ, ਹਵਾ ਦੀ ਰਫਤਾਰ ਵਰਗੀਆਂ ਕਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦਾ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਧਿਐਨ ਕੀਤਾ ਸੀ ਤਾਂ ਜੋ ਯਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਰੁਕਾਵਟ ਨਾ ਆਵੇ। ਇਸ ਪਾਬੰਦੀਸ਼ੁਦਾ ਟਾਪੂ ਦੇ ਕੰਢੇ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੇ ਉੱਥੇ ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਘੰਟਾ ਬਿਤਾਇਆ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਕਬੀਲੇ ਦੇ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਸਕੇ। ਇਸ ਯਾਤਰਾ ਦੀ ਵੀਡੀਓ ਵੀ ਰਿਕਾਰਡ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਰੇਤ ਦੇ ਨਮੂਨੇ ਲੈ ਕੇ ਵਾਪਸ ਪਰਤਿਆ। ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਮਿਕਾਈਲੋ ਨੇ ਉੱਥੇ ਕੋਕ ਦੀ ਇੱਕ ਬੋਤਲ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਾਰੀਅਲ ਵੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ। ਵਾਪਸ ਆਉਣ 'ਤੇ, ਉਸਨੂੰ ਸਥਾਨਕ ਮਛੇਰਿਆਂ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੁਲਸ ਨੂੰ ਸੂਚਿਤ ਕੀਤਾ। ਪੋਲੀਆਕੋਵ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਅਕਤੂਬਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਹੁਣ ਉਸ ਤੋਂ ਹਿਰਾਸਤ ਵਿੱਚ ਪੁੱਛਗਿੱਛ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਪਤਾ ਲਗਾਇਆ ਜਾ ਸਕੇ ਕਿ ਉਸਦਾ ਕੀ ਇਰਾਦਾ ਸੀ।

ਸੈਂਟੀਨਲੀ ਲੋਕ ਸੈਂਕੜੇ, ਸ਼ਾਇਦ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਬਾਕੀ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਕੱਟੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਇਮਿਊਨ ਸਿਸਟਮ ਆਧੁਨਿਕ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਆਮ ਵਾਇਰਸਾਂ ਨਾਲ ਲੜਨ ਦੇ ਵੀ ਸਮਰੱਥ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਜ਼ੁਕਾਮ ਜਾਂ ਚੇਚਕ ਵਰਗੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਜੋ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਦੀਆਂ ਹਨ, ਜੇਕਰ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਤਾਂ ਇਹ ਬਹੁਤ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਬਾਹਰੀ ਵਿਅਕਤੀ ਟਾਪੂ 'ਤੇ ਇਨਫੈਕਸ਼ਨ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਬਿਮਾਰੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਨਾ ਤਾਂ ਦਵਾਈਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਟੈਸਟਿੰਗ ਸਹੂਲਤਾਂ, ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਭਾਈਚਾਰਾ ਤਬਾਹ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ। ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਪੰਜਾਹ ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੋਂ ਇਸ ਟਾਪੂ 'ਤੇ ਬਾਹਰੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਾਖਲੇ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾਈ ਹੋਈ ਹੈ, ਤਾਂ ਜੋ ਕਬੀਲੇ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਇਆ ਜਾ ਸਕੇ।

1880 'ਚ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਸੰਪਰਕ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼

1956 ਵਿੱਚ ਆਜ਼ਾਦ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਇਸ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਇੱਕ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਧਿਕਾਰੀ ਨੇ 1880 ਵਿੱਚ ਅਜਿਹਾ ਯਤਨ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਜਲ ਸੈਨਾ ਅਧਿਕਾਰੀ ਮੌਰਿਸ ਵਿਡਾਲ ਇੱਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਜੋੜੇ ਅਤੇ ਚਾਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਟਾਪੂ ਤੋਂ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਲੈ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖੋਜ ਲਈ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲੈ ਆਇਆ। ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਇਸ ਜੋੜੇ ਦੀ ਲਾਗ ਨਾਲ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਟਾਪੂ ਦੇ ਕੰਢੇ 'ਤੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਵੀ ਬਚ ਨਾ ਸਕੇ। ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਰਵੇਖਣ ਟੀਮ ਸਮੇਂ-ਸਮੇਂ 'ਤੇ ਟਾਪੂ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਗਸ਼ਤ ਕਰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਤੀਰ ਚਲਾਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਇਹ ਜਲਦੀ ਹੀ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਇਹ ਭਾਈਚਾਰਾ ਬਾਹਰੀ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ।

1956 'ਚ ਐਲਾਨੇ ਗਏ ਆਜ਼ਾਦ

ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਖੋਜ ਲਈ ਕਈ ਯਤਨ ਕੀਤੇ ਗਏ। ਜਿਵੇਂ ਕੰਢੇ 'ਤੇ ਤੋਹਫ਼ੇ ਛੱਡਣਾ। ਪਰ ਸੈਂਟੀਨਲੀਜ਼ ਦਾ ਰੁਖ਼ ਸਪੱਸ਼ਟ ਸੀ। ਉਹ ਤੀਰ ਚਲਾਉਂਦੇ, ਚੀਕਦੇ ਅਤੇ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਭੱਜ ਜਾਂਦੇ। ਦੋਸਤੀ ਦੇ ਇਸ ਮਿਸ਼ਨ ਦੌਰਾਨ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਮੁਸੀਬਤ ਵਿੱਚ ਵੀ ਫਸ ਗਏ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ, ਸਰਕਾਰ ਨੇ 1956 ਵਿੱਚ ਅੰਡੇਮਾਨ ਅਤੇ ਨਿਕੋਬਾਰ ਆਦਿਵਾਸੀ ਜਨਜਾਤੀਆਂ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਨਿਯਮ (ANPATR) ਬਣਾਇਆ ਅਤੇ ਟਾਪੂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਜ਼ਾਦ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ। ਇਸਨੂੰ ਹੈਂਡਸ ਆਫ ਪਾਲਸੀ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਹੁਣ ਉਹ ਬਾਹਰੀ ਦੁਨੀਆ ਤੋਂ ਕਾਨੂੰਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਹੈ। 2018 ਵਿੱਚ ਵੀ ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਮਿਸ਼ਨਰੀ ਉੱਥੇ ਪਹੁੰਚਿਆ ਸੀ, ਜਿਸਨੂੰ ਉੱਥੇ ਵਸੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨੇ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।

ਇਹ ਕਤਲ ਕੋਈ ਪਹਿਲਾ ਕਤਲ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਕਈ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਇਸ ਟਾਪੂ ਉੱਤੇ ਜਾਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾਂ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰ ਵਲੋਂ ਫੜ੍ਹ ਲਿਆ ਗਿਆ ਜਾਂ ਫਿਰ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਆਦੀਵਾਸੀਆਂ ਨੇ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਜਾਂ ਇਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਵੀ ਇਸ ਟਾਪੂ ਉੱਤੇ ਗਿਆ ਉਹ ਜਿਉਂਦਾ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਆਇਆ।