ਨਵਾਂ ਭਾਰਤ : ਸ਼ਹਿਰੀਕਰਨ ਵੱਲ ਪੁੱਟੀ ਜਾ ਰਹੀ ਪੁਲਾਂਘ

ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ- ਪੈਟਰੋਲ ਤੇ ਕੁਦਰਤੀ ਗੈਸ ਮੰਤਰੀ ਹਰਦੀਪ ਸਿੰਘ ਪੁਰੀ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਤੋਂ ਹੋਰ ਮੰਗ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕਿੰਨੀ ਦੂਰੀ ਤੈਅ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਹਾਂ। ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੱਕ, ਭਾਰਤ ਦੀਆਂ ਸ਼ਹਿਰੀ ਥਾਵਾਂ ਇੱਕ ਅਣਗੋਲੇ ਵਿਚਾਰ ਸਨ। ਸੋਵੀਅਤ ਸ਼ੈਲੀ ਦੇ ਕੇਂਦਰੀਕਰਨ ਪ੍ਰਤੀ ਜਵਾਹਰ ਲਾਲ ਨਹਿਰੂ ਦੇ ਮੋਹ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਭਵਨ ਅਤੇ ਉਦਯੋਗ ਭਵਨ ਵਰਗੇ ਕੰਕਰੀਟ ਦੇ ਭਵਨ ਦਿੱਤੇ, ਜੋ 1990 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੱਕ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਢਹਿ-ਢੇਰੀ ਹੋਣ ਲੱਗੇ ਸਨ, ਸੇਵਾ ਦੀ ਬਜਾਏ ਨੌਕਰਸ਼ਾਹੀ ਦੇ ਸਮਾਰਕ। 2010 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੱਕ, ਕੇਂਦਰੀ ਦਿੱਲੀ ਨੇ ਇੱਕ ਨਿਰਾਸ਼ਾਜਨਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ: ਟੋਇਆਂ ਵਾਲੇ ਰਸਤੇ, ਖਸਤਾ ਅਤੇ ਲੀਕ ਹੋਣ ਵਾਲੀਆਂ ਸਰਕਾਰੀ ਇਮਾਰਤਾਂ, ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਖੇਤਰ (ਐਨਸੀਆਰ) ਵਿੱਚ ਪੈਰੀਫਿਰਲ ਸੜਕਾਂ ਜੋ ਨਿਰਾਸ਼ਾਜਨਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਾਮ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਐਕਸਪ੍ਰੈਸਵੇਅ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸਨ, ਮੈਟਰੋ ਮੁੱਠੀ ਭਰ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਸਨ, ਅਤੇ ਨਾਗਰਿਕ ਬੁਨਿਆਦੀ ਢਾਂਚਾ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੜ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਵਿਸ਼ਵ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਦੀ ਇੱਛਾ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਦੇਸ਼ ਕੋਲ ਇੱਕ ਰਾਜਧਾਨੀ ਸ਼ਹਿਰ ਸੀ ਜੋ ਅਣਗਹਿਲੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਸੀ।

ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨਰਿੰਦਰ ਮੋਦੀ ਨੇ ਉਸ ਚਾਲ ਨੂੰ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਨੂੰ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਵਿਕਾਸ ਏਜੰਡੇ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਲਈ ਬੋਝ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਇੰਜਣ ਅਤੇ ਮਾਣ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਕ ਵਜੋਂ ਮੰਨਿਆ। ਤਬਦੀਲੀ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਹੀ ਹੈ। ਸੈਂਟਰਲ ਵਿਸਟਾ ਪੁਨਰ ਵਿਕਾਸ ਨੇ ਕਾਰਤਵਯ ਮਾਰਗ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਵਿੱਚ, ਨਵੀਂ ਸੰਸਦ ਇਮਾਰਤ ਨੂੰ ਭਵਿੱਖ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸੰਸਥਾ ਵਿੱਚ, ਅਤੇ ਕਾਰਤਵਯ ਭਵਨ ਨੂੰ ਸ਼ਾਸਨ ਲਈ ਇੱਕ ਸੁਚਾਰੂ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ। ਜਿੱਥੇ ਕਦੇ ਸੜਨ ਸੀ, ਹੁਣ ਉੱਥੇ ਇੱਛਾ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ।

ਇਸ ਤਬਦੀਲੀ ਦਾ ਪੈਮਾਨਾ ਅੰਕੜਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਸਮਰਥਤ ਹੈ। 2004 ਅਤੇ 2014 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਭਾਰਤ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰੀ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਸੰਚਤ ਕੇਂਦਰੀ ਨਿਵੇਸ਼ ਲਗਭਗ ₹1.57 ਲੱਖ ਕਰੋੜ ਸੀ। 2014 ਤੋਂ, ਇਹ ਅੰਕੜਾ ਲਗਭਗ ₹28.5 ਲੱਖ ਕਰੋੜ ਤੱਕ ਵਧ ਗਿਆ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ 16 ਗੁਣਾ ਵਾਧਾ ਹੈ। ਇਹ ਬੇਮਿਸਾਲ ਵਿੱਤੀ ਵਚਨਬੱਧਤਾ ਸ਼ਹਿਰੀ ਤਾਣੇ-ਬਾਣੇ ਨੂੰ ਉਸ ਗਤੀ ਨਾਲ ਮੁੜ ਆਕਾਰ ਦੇ ਰਹੀ ਹੈ ਜਿਸ ਗਤੀ ਨਾਲ ਭਾਰਤ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਸੀ।

ਭਾਰਤ ਦਾ ਵਿਆਪਕ ਆਰਥਿਕ ਅਤੇ ਡਿਜੀਟਲ ਵਾਧਾ ਇਸ ਗਤੀ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਅੱਜ, ਅਸੀਂ ਲਗਭਗ $4.2 ਟ੍ਰਿਲੀਅਨ ਨਾਲ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਚੌਥੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਅਰਥਵਿਵਸਥਾ ਹਾਂ, ਡਿਜੀਟਲ ਰੇਲ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਸ਼ਕਤੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਮੈਟਰੋ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਜ਼ਮੀਨੀ ਤਬਦੀਲੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ। 2014 ਵਿੱਚ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਪੰਜ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ 248 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਕਾਰਜਸ਼ੀਲ ਮੈਟਰੋ ਸੀ। ਅੱਜ, 1,000 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਤੋਂ ਵੱਧ 23 ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਫੈਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਜੋ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਇੱਕ ਕਰੋੜ ਤੋਂ ਵੱਧ ਯਾਤਰੀਆਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪੁਣੇ ਅਤੇ ਨਾਗਪੁਰ ਤੋਂ ਸੂਰਤ ਅਤੇ ਆਗਰਾ ਤੱਕ ਦਰਜਨਾਂ ਨਵੇਂ ਗਲਿਆਰੇ ਨਿਰਮਾਣ ਅਧੀਨ ਹਨ, ਜੋ ਸ਼ਹਿਰੀ ਯਾਤਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਤੇਜ਼, ਸਾਫ਼ ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਸਟੀਲ ਅਤੇ ਕੰਕਰੀਟ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ; ਇਹ ਯਾਤਰਾ ਦੇ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਘਟਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਸਾਫ਼ ਹਵਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਲੱਖਾਂ ਘੰਟੇ ਉਤਪਾਦਕਤਾ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਸ਼ਹਿਰੀ ਸੰਪਰਕ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਐਨਸੀਆਰ ਦੇ ਬੰਦ ਪੈਰੀਫੇਰੀਆਂ ਨੂੰ ਨਵੇਂ ਉਦਘਾਟਨ ਕੀਤੇ ਗਏ ਅਰਬਨ ਐਕਸਟੈਂਸ਼ਨ ਰੋਡ II ਦੁਆਰਾ ਘਟਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ NH-44, NH-9 ਅਤੇ ਦਵਾਰਕਾ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸਵੇਅ ਨੂੰ ਜੋੜਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਰੁਕਾਵਟਾਂ 'ਤੇ ਆਵਾਜਾਈ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕੇ। ਭਾਰਤ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਖੇਤਰੀ ਰੈਪਿਡ ਟ੍ਰਾਂਜ਼ਿਟ ਸਿਸਟਮ (ਦਿੱਲੀ-ਮੇਰਠ) ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮੁੱਖ ਭਾਗਾਂ 'ਤੇ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚਾਲੂ ਹੋਣ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੈ, ਅੰਤ-ਤੋਂ-ਅੰਤ ਯਾਤਰਾ ਨੂੰ ਇੱਕ ਘੰਟੇ ਤੋਂ ਘੱਟ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਹ ਹਾਈ-ਸਪੀਡ, ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਭਾਰਤ ਲਈ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਮਹਾਂਨਗਰੀ ਤਰਕ ਨੂੰ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।

ਐਕਸਪ੍ਰੈਸਵੇਅ ਅੰਤਰ-ਸ਼ਹਿਰੀ ਆਵਾਜਾਈ ਨੂੰ ਮੁੜ ਸੁਰਜੀਤ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਦਿੱਲੀ-ਮੁੰਬਈ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸਵੇਅ, ਬੰਗਲੁਰੂ-ਮੈਸੂਰ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸਵੇਅ, ਦਿੱਲੀ-ਮੇਰਠ ਐਕਸੈਸ-ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕੋਰੀਡੋਰ, ਅਤੇ ਮੁੰਬਈ ਕੋਸਟਲ ਰੋਡ ਦੂਰੀਆਂ ਨੂੰ ਛੋਟਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਥਾਨਕ ਗਲੀਆਂ ਤੋਂ ਲੰਬੀ ਦੂਰੀ ਦੀ ਆਵਾਜਾਈ ਨੂੰ ਹਟਾ ਕੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਹਵਾ ਨੂੰ ਸਾਫ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਮੁੰਬਈ ਵਿੱਚ ਅਟਲ ਸੇਤੂ, ਦੇਸ਼ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਲੰਬਾ ਸਮੁੰਦਰੀ ਪੁਲ, ਹੁਣ ਟਾਪੂ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਭੂਮੀ ਨਾਲ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਰੁਕਾਵਟ ਦੇ ਜੋੜਦਾ ਹੈ। ਮੁੰਬਈ-ਅਹਿਮਦਾਬਾਦ ਹਾਈ-ਸਪੀਡ ਰੇਲ, ਭਾਰਤ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਬੁਲੇਟ ਟ੍ਰੇਨ ਕੋਰੀਡੋਰ, ਪੱਛਮੀ ਵਿਕਾਸ ਦੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਬਣੇਗਾ।

ਸਮਾਵੇਸ਼ ਕੇਂਦਰੀ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਸਵੈਨਿਧੀ ਨੇ 68 ਲੱਖ ਤੋਂ ਵੱਧ ਗਲੀ ਵਿਕਰੇਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਜਮਾਂਦਰੂ-ਮੁਕਤ ਕ੍ਰੈਡਿਟ ਅਤੇ ਡਿਜੀਟਲ ਸਸ਼ਕਤੀਕਰਨ ਦਾ ਵਿਸਥਾਰ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸੂਖਮ-ਉਦਮੀਆਂ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ ਦੁਬਾਰਾ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਰਸਮੀ ਅਰਥਵਿਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਮਿਲੀ ਹੈ। ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਆਵਾਸ ਯੋਜਨਾ (ਸ਼ਹਿਰੀ) ਨੇ 120 ਲੱਖ ਤੋਂ ਵੱਧ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਦਿੱਤੀ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲਗਭਗ 94 ਲੱਖ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਪੂਰੇ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਲੱਖਾਂ ਪਰਿਵਾਰ ਜੋ ਕਦੇ ਝੁੱਗੀਆਂ-ਝੌਂਪੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸੀਮਤ ਸਨ, ਹੁਣ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਪੱਕੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਅੰਕੜੇ ਨਹੀਂ ਹਨ; ਉਹ ਬਦਲੇ ਹੋਏ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਇੱਛਾਵਾਂ ਨੂੰ ਅਨਲੌਕ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।

ਊਰਜਾ ਸੁਧਾਰ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਸ਼ਹਿਰੀ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪਾਈਪ ਰਾਹੀਂ ਕੁਦਰਤੀ ਗੈਸ (PNG) ਵਧਦੀ ਹੋਈ ਆਮ, ਸੁਰੱਖਿਅਤ, ਸਾਫ਼ ਅਤੇ ਵਧੇਰੇ ਸੁਵਿਧਾਜਨਕ ਹੈ। ਸ਼ਹਿਰੀ ਗੈਸ ਵੰਡ 2014 ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ 57 ਭੂਗੋਲਿਕ ਖੇਤਰਾਂ ਤੋਂ ਵਧ ਕੇ ਅੱਜ 300 ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਘਰੇਲੂ PNG ਕੁਨੈਕਸ਼ਨ ਲਗਭਗ 25 ਲੱਖ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੇ 1.5 ਕਰੋੜ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੋ ਗਏ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਹਜ਼ਾਰਾਂ CNG ਸਟੇਸ਼ਨ ਜਨਤਕ ਆਵਾਜਾਈ ਨੂੰ ਸਾਫ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਬਾਲਣ ਲਈ ਟੂਟੀ ਮੋੜਨਾ ਹੁਣ ਲੱਖਾਂ ਸ਼ਹਿਰੀ ਘਰਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਹਕੀਕਤ ਹੈ।

ਭਾਰਤ ਨੇ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਮੇਜ਼ਬਾਨੀ ਕਰਨ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਬਣਾਇਆ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਮੰਡਪਮ ਨੇ G20 ਲੀਡਰਜ਼ ਸੰਮੇਲਨ ਦੀ ਸਫਲਤਾਪੂਰਵਕ ਮੇਜ਼ਬਾਨੀ ਕੀਤੀ। ਯਸ਼ੋਭੂਮੀ ਵਿਸ਼ਵ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਸੰਮੇਲਨ ਕੰਪਲੈਕਸਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਉਭਰਿਆ ਹੈ। ਇੰਡੀਆ ਐਨਰਜੀ ਵੀਕ ਨੇ ਬੈਂਗਲੁਰੂ, ਗੋਆ ਅਤੇ ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਵੱਲ ਗਲੋਬਲ ਊਰਜਾ ਈਕੋਸਿਸਟਮ ਨੂੰ ਖਿੱਚਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਵੀ ਕਲਪਨਾਯੋਗ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਖੰਡਰ ਹਾਲ ਅਤੇ ਢਹਿ-ਢੇਰੀ ਸਟੇਡੀਅਮ ਸਾਡੇ ਨਾਗਰਿਕ ਬੁਨਿਆਦੀ ਢਾਂਚੇ ਨੂੰ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਕਰਦੇ ਸਨ।

ਆਵਾਜਾਈ ਦਾ ਆਧੁਨਿਕੀਕਰਨ ਪੈਮਾਨੇ ਅਤੇ ਗਤੀ ਨਾਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸੰਚਾਲਨ ਹਵਾਈ ਅੱਡਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਦੁੱਗਣੀ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਹੋ ਗਈ ਹੈ, ਜੋ 2014 ਵਿੱਚ 74 ਸੀ ਜੋ ਅੱਜ ਲਗਭਗ 160 ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਵੰਦੇ ਭਾਰਤ ਹੁਣ 140 ਤੋਂ ਵੱਧ ਸੇਵਾਵਾਂ 'ਤੇ ਚੱਲਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਯਾਤਰਾ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਕਮੀ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭਾਰਤ ਸਟੇਸ਼ਨ ਯੋਜਨਾ ਦੇ ਤਹਿਤ 1,300 ਤੋਂ ਵੱਧ ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨਾਂ ਦਾ ਆਧੁਨਿਕੀਕਰਨ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸੌ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਦਘਾਟਨ ਕੀਤੇ ਜਾ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ, ਫੈਲਾਏ ਗਏ ਟਰਮੀਨਲ-1 ਨੇ IGI ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਤੀ ਸਾਲ 100 ਮਿਲੀਅਨ ਯਾਤਰੀਆਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਡੀ ਪੂੰਜੀ ਗਲੋਬਲ ਵੱਡੀ ਲੀਗ ਵਿੱਚ ਆ ਗਈ ਹੈ।

ਸਮਝਦਾਰ ਟੈਕਸ ਨੀਤੀ ਖਪਤਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ GST ਤਰਕਸ਼ੀਲਤਾ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਵਸਤੂਆਂ ਅਤੇ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨੂੰ 5% ਅਤੇ 18% ਸਲੈਬਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉੱਚ ਦਰਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਚੋਣਵੇਂ ਲਗਜ਼ਰੀ ਵਸਤੂਆਂ ਲਈ ਰਾਖਵੀਆਂ ਹਨ। ਸ਼ਹਿਰੀ ਘਰਾਂ ਲਈ, ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਘੱਟ ਮਹੀਨਾਵਾਰ ਬਿੱਲ, ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਖਪਤ ਅਤੇ ਨਿਵੇਸ਼ ਅਤੇ ਨੌਕਰੀਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਨੇਕ ਚੱਕਰ।

ਇੱਕ ਡਿਪਲੋਮੈਟ ਵਜੋਂ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੱਕ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਸ਼ਹਿਰ ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਵਜੋਂ ਕਿਵੇਂ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਵਿਯੇਨ੍ਨਾ ਦਾ ਰਿੰਗਸਟ੍ਰਾਸ, ਨਿਊਯਾਰਕ ਦੀ ਸਕਾਈਲਾਈਨ, ਜਾਂ ਪੈਰਿਸ ਦੇ ਬੁਲੇਵਾਰਡ, ਇਹ ਸਾਰੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮਹੱਤਵਾਕਾਂਖਾ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਮੇਰੇ ਲਈ ਸਪੱਸ਼ਟ ਸੀ ਕਿ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਧਾਰਨਾ ਸ਼ਹਿਰੀ ਥਾਵਾਂ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

ਇਸ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨੇ ਸ਼ਹਿਰੀ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਕੰਮ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ ਹੈ: ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕਿ ਦਿੱਲੀ, ਮੁੰਬਈ, ਬੰਗਲੁਰੂ, ਅਹਿਮਦਾਬਾਦ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਹੋਰ ਸ਼ਹਿਰ ਇੱਕ ਉੱਭਰਦੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ, ਆਧੁਨਿਕਤਾ ਅਤੇ ਇੱਛਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਮੇਰੇ ਕੂਟਨੀਤਕ ਕਰੀਅਰ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਭਾਰਤ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਨੂੰ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਮੁੱਲ ਸਿਖਾਇਆ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੇਰੀ ਮੰਤਰੀ ਭੂਮਿਕਾ ਸਾਡੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਤਸਵੀਰ ਦੇ ਯੋਗ ਬਣਾਉਣਾ ਰਹੀ ਹੈ।

ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀ ਅਣਗਹਿਲੀ ਤੋਂ ਆਧੁਨਿਕੀਕਰਨ ਤੱਕ। ਭਾਰਤ ਦੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸ਼ਹਿਰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਸ਼ਹਿਰੀ ਸੱਭਿਅਤਾ ਦੀਆਂ ਉਚਾਈਆਂ ਨੂੰ ਮੂਰਤੀਮਾਨ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਅੱਜ, ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਮੋਦੀ ਦੇ ਅਧੀਨ, ਭਾਰਤੀ ਸ਼ਹਿਰ ਦੁਬਾਰਾ ਆਧੁਨਿਕ ਪਰ ਮਨੁੱਖੀ, ਮਹੱਤਵਾਕਾਂਖੀ ਪਰ ਸਮਾਵੇਸ਼ੀ, ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਦੇ ਰਸਤੇ 'ਤੇ ਹਨ ਪਰ ਸਾਡੇ ਮੁੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਜੜ੍ਹਾਂ ਹਨ। ਨਵਾਂ ਸ਼ਹਿਰੀ ਭਾਰਤ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਬਣਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਇੱਟ ਤੋਂ ਇੱਟ, ਰੇਲ ਤੋਂ ਰੇਲ, ਘਰ ਤੋਂ ਘਰ। ਅਤੇ ਇਹ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਲੱਖਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਬਦਲ ਰਿਹਾ ਹੈ।