ਜਦੋਂ ਸਿੱਧੂ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਸਿਕਸਰ ਤਾਂ ਡਾਕਟਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਨੋ ਬਾਲ

ਨਵਜੋਤ ਸਿੱਧੂ ਪਤੀ-ਪਤਨੀ ਨੇ ਇਹ ਦਾਅਵਾ ਕਰ ਕੇ ਹਲਚਲ ਮਚਾ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਕਿ ਨਿੰਮ, ਹਲਦੀ, ਆਂਵਲਾ, ਤਾਜ਼ੀਆਂ ਜੜ੍ਹੀਆਂ-ਬੂਟੀਆਂ, ਫ਼ਲ, ਮਸਾਲੇ, ਕੋਲਡ ਪ੍ਰੈੱਸਡ ਤੇਲ ਅਤੇ ਬਿਨਾਂ ਖੰਡ ਜਾਂ ਕਾਰਬੋਹਾਈਡਰੇਟ ਵਾਲੀ ਖੁਰਾਕ ਨਾਲ ਕੈਂਸਰ ਨਾਲ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਜਿਵੇਂ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਸੀ, ਡਾਕਟਰਾਂ ਨੇ ਸਿੱਧੂ ਦੇ ਦਾਅਵਿਆਂ ਨੂੰ ਹਾਸੋਹੀਣਾ, ਖ਼ਤਰਨਾਕ, ਗੈਰ-ਵਿਗਿਆਨਕ ਅਤੇ ਬੇਬੁਨਿਆਦ ਦੱਸਦਿਆਂ, ਜਦਕਿ ‘ਉਚਿਤ’ ਇਲਾਜ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਨੂੰ ਦੁਹਰਾਇਆ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿਚ ਸਰਜਰੀ, ਕੀਮੋਥੈਰੇਪੀ ਅਤੇ ਇਮਯੂਨੋਥੈਰੇਪੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਮਤਲਬ ਜਦੋਂ ਸਿੱਧੂ ‘ਸਿਕਸਰ’ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਡਾਕਟਰ ਇਸ ਨੂੰ ‘ਨੋ ਬਾਲ’ ਕਰਾਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।

ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਡਾਕਟਰਾਂ ਦੇ ਬਿਆਨਾਂ ਵਿਚ ਇਸ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਖਾਰਜ ਕਰਨ ਲਈ ‘ਮੈਡੀਕਲ ਤੌਰ ’ਤੇ ਗੈਰ-ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ’ ਅਤੇ ‘ਕੋਈ ਸਬੂਤ ਨਹੀਂ’ ਵਰਗੇ ਸ਼ਬਦ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਸਤੂਆਂ ਦੀਆਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਕੈਂਸਰ ਸੈੱਲਾਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਰੋਕ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।

ਸਿੱਧੂ ਦਾ ਵਿਆਪਕ ਸੰਦੇਸ਼ ਅਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ। ਪ੍ਰੰਪਰਾਗਤ ਭਾਰਤੀ ਸੁਪਰ ਫੂਡ ਜੜ੍ਹੀ-ਬੂਟੀਆਂ, ਸਥਾਨਕ ਮੌਸਮੀ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਅਤੇ ਫਲ ਪ੍ਰੋਸੈੱਸਡ ਉਤਪਾਦਾਂ ਨਾਲੋਂ ਸਿਹਤਮੰਦ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਬਹੁਤਿਆਂ ਤੋਂ ਹੁਣ ਕੈਂਸਰ ਹੋਣ ਦਾ ਸ਼ੱਕ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ 6.30 ਵਜੇ ਰਾਤ ਦਾ ਖਾਣਾ ਖਾਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਵੇਰੇ 10 ਵਜੇ ਹੀ ਦੁਬਾਰਾ ਖਾਣਾ ਖਾਓ, ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਭਾਰਤੀਆਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਹੋਵੇਗਾ, ‘ਆਹ! ‘ਆਹ! ਵਰਤ’, ਜਿਸ ਨੂੰ ਪੱਛਮ ਡਾਕਟਰਾਂ ਨੇ ‘ਸਬੂਤ’ ਦੇ ਆਦਾਰ ’ਤੇ ਖੋਜਿਆ ਸੀ। ਸਿਰਫ, ਸਾਡੀ ਚਰਕ ਸੰਹਿਤਾ ਨੇ ਇਸਨੂੰ 2,000 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਲਿਖਿਆ ਸੀ।

ਦੁਨੀਆ (ਪੱਛਮੀ) ਘਿਓ ਅਤੇ ਸਰ੍ਹੋਂ ਦੇ ਤੇਲ ਦੇ ਫਾਇਦਿਆਂ ਬਾਰੇ ਜਾਣਨ ਲੱਗੀ ਹੈ। ਡਾਕਟਰ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਪੱਛਮ ਵਿਚ ਵੀ ਹੁਣ ਇਹ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿ ਹਲਦੀ ਅਤੇ ਤੁਲਸੀ ਵਿਚ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਤੌਰ ’ਤੇ ਸੋਜ ਵਿਰੋਧੀ ਅਤੇ ਐਂਟੀਆਕਸੀਡੈਂਟ ਗੁਣ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਮੇਰੇ ਸਮੇਤ ਕਈ ਦੰਦਾਂ ਦੇ ਡਾਕਟਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਨਿੰਮ ਦੰਦਾਂ ਦੇ ਬੈਕਟੀਰੀਆ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਤਰੀਕਾ ਹੈ।

ਮੋਰਿੰਗਾ ਜਾਂ ਡਰੱਮਸਟਿਕ ਨੂੰ ਹੁਣ ਪੱਛਮ ਵਲੋਂ ਇਕ ਚਮਤਕਾਰੀ ਭੋਜਨ ਵਜੋਂ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸਦੇ ਸਾਰੇ ਹਿੱਸੇ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪੱਤੇ, ਫੁੱਲ, ਟਾਹਣੀ ਅਤੇ ਜੜ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਕ ਪੀੜ੍ਹੀ ਪਹਿਲਾਂ, ਉਹ ਇਸ ਵਿਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਸਨ।

ਮੇਥੀ (ਮੇਥੀ) ਦੇ ਬੀਜ, ਮੁਲੱਠੀ (ਲਿਕੋਰਿਸ), ਅਸ਼ਵਗੰਧਾ (ਭਾਰਤੀ ਜਿਨਸੇਂਗ), ਗਿਲੋਏ, ਤ੍ਰਿਫਲਾ ਅਤੇ ਹੋਰ ਜੜ੍ਹੀ-ਬੂਟੀਆਂ ਪੱਛਮ ਵਲੋਂ ਅੰਤਿਮ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਲਈ ਕਤਾਰ ’ਚ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਭਾਰਤੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਸਰੋਤ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ’ਚ ਉਸ ਰਾਹ ’ਚ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ’ਤੇ ਸਹਿਜ ਨਾਲ ਭਰੋਸਾ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਆਖ਼ਰਕਾਰ, ਅਸੀਂ ਉਹੀ ਲੋਕ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੱਛਮ ਦੇ ‘ਵਿਗਿਆਨਕ ਸਬੂਤਾਂ’ ਦੇ ਆਧਾਰ ’ਤੇ ਆਪਣੇ ਦੇਸੀ ਘਿਓ ਅਤੇ ਕੋਲਡ-ਪ੍ਰੈੱਸਡ (ਕੱਚੀ ਘਾਣੀ) ਤੇਲਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਜਰੀਨ ਅਤੇ ਰਿਫਾਇੰਡ ਤੇਲਾਂ ਦੇ ਹੱਕ ’ਚ ਤਿਆਗ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।

ਇਸਦੇ ਕਾਰਨ, ਭਾਰਤ ਹੁਣ ਸਾਲਾਨਾ 15 ਅਰਬ ਡਾਲਰ (15.5 ਮਿਲੀਅਨ ਮੀਟ੍ਰਿਕ ਟਨ) ਖਾਣ ਵਾਲੇ ਤੇਲਾਂ ਦੀ ਦਰਾਮਦ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ’ਚ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪਾਮੋਲਿਨ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਪਰ ਉਸੇ ‘ਵਿਗਿਆਨਕ ਸਬੂਤ’ ਨੂੰ ਹੁਣ ਸਿਰ ਦੇ ਭਾਰ ਖੜ੍ਹਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਘਿਓ (ਸ਼ਾਇਦ ‘ਜੀ’ ਵਜੋਂ ਉਚਾਰਿਆ ਜਾਣ ’ਤੇ ) ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਦਿਲ ਦੀ ਸਿਹਤ ਲਈ ਵੀ ਚੰਗਾ ਹੈ।

ਰਿਫਾਇੰਡ ਤੇਲ ਹੁਣ ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਰਵਾਇਤੀ ਕੋਲਡ-ਪ੍ਰੈੱਸਡ ਤੇਲ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਪੱਛਮ ’ਚ ਲੋਕ ਮੱਖਣ, ਸੁਏਟ ਅਤੇ ਲਾਰਡ ਵਰਗੀ ਸਦੀਆਂ ਪੁਰਾਣੀ ਖਾਣਾ ਪਕਾਉਣ ਵਾਲੀ ਚਰਬੀ ਵੱਲ ਵਾਪਸ ਆ ਰਹੇ ਹਨ।

ਯਕੀਨਨ ਸਾਨੂੰ ਹੁਣ ‘ਵਿਗਿਆਨਕ ਸਬੂਤ’ ਵਰਗੇ ਵਾਕਾਂ ’ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਮਾਫ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਵੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਹੁਣ ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਪੱਛਮ ਤੋਂ ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਉਸ ਦੇ ਪੱਖ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਤਜਰਬਿਆਂ ਅਤੇ ਵਿਰਾਸਤ ਵਿਚ ਭਰੋਸਾ ਨਾ ਕਰਨ ਦੀ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰੀਏ।

ਇਹ ਨਿਸ਼ਚਤ ਤੌਰ ’ਤੇ ਸਾਡੀਆਂ ਰਵਾਇਤੀ ਪ੍ਰਥਾਵਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ‘ਵਿਗਿਆਨਕ’ ਉਚਿੱਤਤਾ ਦੇ ਅਾਧਾਰ ਬਾਰੇ ਸਾਡੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲਾਂ ਵਿਚ ‘ਰਸਮੀ ਸਿੱਖਿਆ’ ਰਾਹੀਂ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸੀਆਂ ਗਈਆਂ ਗੱਲਾਂ ’ਚੋਂ ਉਪਜਿਆ ਹੈ।

ਸਿੱਧੂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਖੁਰਾਕ ਅਨੁਸਾਰ ‘ਭੁੱਖੇ ਰਹਿ ਕੇ’ ਕੈਂਸਰ ਸੈੱਲਾਂ ਦੇ ਵਾਧੇ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ। ਉਹ ਵਾਕ ਵਿਗਿਆਨ ਦਿਹਾਤੀ ਹੋ ​​ਸਕਦਾ ਹੈ ਪਰ ਵਿਗਿਆਨਕ ਸਬੂਤ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਇਸ ਨੂੰ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਅੰਸ਼ਕ ਤੌਰ ’ਤੇ ਸੱਚ ਸਾਬਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਕਿ ਘਿਓ ਦੀ ਖੁਰਾਕ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਮੌਜੂਦ ਖਤਰਨਾਕ ਸੈੱਲਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਕੇ ਕੈਂਸਰ ਨੂੰ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ; ਸਰਜਰੀ ਅਤੇ ਕੀਮੋਥੈਰੇਪੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਦੀ ਹੈ।

ਸਿਹਤਮੰਦ ਭੋਜਨ ਖਾਣ ਨਾਲ ਹਾਲਾਤ ਬਿਹਤਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਡਾਕਟਰ ਇਸ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਰੱਦ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ? ਅਤੇ ਕੀ ਅਸੀਂ ਫਿਰ ਭਾਰਤੀ ਚਿਕਿਤਸਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ’ਤੇ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਾਂਗੇ?

ਰੇਸ਼ਮੀ ਦਾਸਗੁਪਤਾ