ਬੇਤਰਤੀਬੇ ਲਫ਼ਜ਼

ਜੇ ਮੈਂ ਹੁੰਦਾ ਕਾਲਾ ਬੱਦਲ
ਆਸਾਂ ਤਾਂ ਬਣ ਜਾਂਦਾ
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਵਰ੍ਹਦਾ ਵਰ੍ਹਦਾ 
ਆਸਾਂ ਚੁੰਮ ਚੁੰਮ ਜਾਂਦਾ ।
ਕਾਇਨਾਤ ਸਭ ਸਿੱਲ੍ਹੀ ਕਰ ਕੇ
ਉਡ ਪੁਡ ਕਿਧਰੇ ਜਾਂਦਾ 
ਸਭ ਦੇ ਹਿੱਸੇ-ਹਿੱਸੇ ਸਭ ਦੀ  
ਧੁਲੀ ਧੁੱਪ ਲਿਖ ਜਾਂਦਾ ।
ਜੇ ਮੈਂ ਹੁੰਦਾ ਕਾਲਾ ਬੱਦਲ 
ਵਰ੍ਹਦਾ ਵਿਚ ਬਰੇਤੇ 
ਪੀ ਜਾਂਦਾ ਮੈਂ ਤ੍ਰੇਹ ਰੇਤ ਦੀ 
ਕਰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਚੇਤੇ ।
ਰੇਤ ਦੇ ਥੱਲੇ ਲੁਕੇ ਸੱਪ ਵੀ
ਦਿੰਦੇ ਮੈਨੂੰ ਦੁਆਵਾਂ 
ਦੇ ਕੇ ਸਿਲ੍ਹੀ ਹਵਾ ਧੁੱਪ ਮੈਂ
ਦੂਰ ਦੇਸ਼ ਉਡ ਜਾਂਦਾ । 
ਜੇ ਮੈਂ ਹੁੰਦਾ ਕਾਲਾ ਬੱਦਲ 
ਵਰ੍ਹਦਾ ਕਿਸੇ ਪਹਾੜੀ
ਪਲ 'ਚ ਪਾਣੀ-ਪਾਣੀ ਕਰਦਾ   
ਹਾਲਤ ਕਰਦਾ ਮਾੜੀ ।
ਰੁੱਖ ਝਾੜੀਆਂ ਪੱਥਰ ਸਾਰੇ
ਚੁੰਮਦਾ ਛੋਂਹਦਾ ਜਾਂਦਾ 
ਟੋਏ ਨਾਲੇ ਨਦੀਆਂ ਭਰ ਕੇ 
ਜੀਵਨ ਮੈਂ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ।
ਜੇ ਮੈਂ ਹੁੰਦਾ ਕਾਲਾ ਬੱਦਲ
ਮੋਰਾਂ ਨੂੰ ਮੋਹ ਜਾਂਦਾ 
ਪਾ-ਪਾ ਪਾਇਲਾਂ ਬਾਂਕਾ ਮੋਰ 
ਮੋਰਨੀ ਤਾਈਂ ਰਿਝਾਉਂਦਾ ।
ਮੋਰ ਤਾਂ ਫਿਰ ਮੋਰ ਨਾ ਰਹਿੰਦਾ 
ਨਾ ਹੀ ਮੋਰਨੀ ਸਾਥਣ 
ਦੋਵੇਂ ਕੁਝ ਪਲ ਰੱਬ ਹੋ ਜਾਂਦੇ 
ਪਿਆਰ ਦੀ ਮੂਰਤ ਜਾਪਣ ।
ਜੇ ਮੈਂ ਹੁੰਦਾ ਕਾਲਾ ਬੱਦਲ
ਵਰ੍ਹਦਾ ਸਾਗਰ ਉੱਤੇ 
ਪਾਣੀ ਅੰਦਰ ਪਾਣੀ ਹੋ ਕੇ 
ਮੁੱਕਦਾ ਪਾਣੀ ਰੁੱਤੇ ।
ਪਾਣੀ ਦੀ ਗਲਵੱਕੜੀ ਜਾ ਕੇ
ਮੈਂ ਪਾਣੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ
ਸੌਂ ਕੇ ਉਸਦੀ ਨਿੱਘੀ ਗੋਦੀ
ਜੀਵਨ ਸਫਲ ਬਣਾਉਂਦਾ । 
ਜੇ ਮੈਂ ਹੁੰਦਾ ਕਾਲਾ ਬੱਦਲ 
ਵਰ੍ਹਦਾ ਉੱਤੇ ਖੇਤਾਂ
ਨੱਕੋ ਨੱਕੀ ਡੋਲ਼ਾਂ ਤੀਕਰ 
ਭਰਦਾ ਜੀਰੀ ਮੇਚਾਂ ।
ਲਗ ਜਾਂਦੀ ਜਦ ਆਸਾਂ ਵਾਲੀ
ਖੇਤਾਂ ਅੰਦਰ ਜੀਰੀ
ਦੇਖਣ ਲਈ ਮੈਂ ਚਮਕ ਅੱਖਾਂ ਦੀ
ਲਾਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਫੇਰੀ ।
ਜੇ ਮੈਂ ਹੁੰਦਾ ਕਾਲਾ ਬੱਦਲ 
ਸ਼ਹਿਰ ਤੇਰੇ 'ਤੇ ਵਰ੍ਹਦਾ
ਧੁੱਪ ਹਵਾ ਸਭ ਗਿੱਲੀ ਕਰ ਕੇ
ਸਿੱਲ੍ਹੀ-ਸਿੱਲ੍ਹੀ ਕਰਦਾ ।
ਛਹਿਬਰ ਲਾਂਦਾ ਤਨ-ਮਨ ਤੇਰੇ
ਰੂਹ ਨੂੰ ਮਲ-ਮਲ ਧੋਂਦਾ
ਪਲਕੀਂ ਸੁੱਚੇ ਲਫ਼ਜ਼ ਚੁੰਮਣ ਦੇ 
ਬੇਤਰਤੀਬੇ ਧਰਦਾ !
ਸਵਰਨ ਸਿੰਘ ਸ਼ਿਮਲਾ 
ਸੰਪਰਕ : 94183 92845