ਚੌਥਾ ਰੂਪ ਮਈਆ ਕੂਸ਼ਮਾਂਡਾ : ‘ਹੋ ਜਾਏਂ ਨਾਸਿਤਕ ਵੀ ਆਸਤਿਕ ਹੇ ਕੂਸ਼ਮਾਂਡਾ ਮਈਆ...’

ਹੇ ਕੂਸ਼ਮਾਂਡਾ ਮਾਂ ਦਰਸ਼ਨ ਦੋ,
ਭਰਤੋਂ ਕੋ ਸਾਕਸ਼ਾਤ ਦਰਸ਼ਨ ਦੋ, ਚਾਹੀਏ ਸਹਾਰਾ।
ਨਹੀਂ ਕੇਰੇ ਬਿਨ ਇਕ ਪਲ ਗੁਜ਼ਾਰਾ,
ਤਨ-ਮਨ-ਧਨ ਸਬ ਤੁਝ ਪਰੁ ਵਾਰਾ।।
ਕੀਆ ਅਸਤਿਤਵ ਘਰਤੀ ਕਾ ਕਾਇਮ,
ਹੁਆ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਦਿਨਚਰਿਆ ਕੀ,
ਸੁਬਹ-ਸ਼ਾਮ, ਪਹਿਚਾਣ ਆਠ ਪਹਰੋਂ ਕੀ ਕਾਇਆ।।
ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ, ਨਕਸ਼ਤਰੋਂ ਕੀ ਰਚਨਾ ਕੀ,
ਮਾਨਵ ਜਾਤੀ ਕਾ ਤਬ ਜਨਮ ਹੁਆ ਥਾ।
ਫੈਲਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਜਿਊਂ ਸੁਨਹਿਰੀ ਕਿਰਣੋਂ ਕਾ, ਵੈਸਾ ਤੇਰਾ ਰੂਪ ਉਜਵਲ ਥਾ।।
ਪੂਜਾ-ਅਰਚਨਾ ਸੇ ਮਿਲਤਾ ਫਲ ਭਕਤੋਂ ਕੋ,
ਰਹੇ ਨਾ ਸੰਕਟ ਕਾ ਕੋਈ ਖਾਰਾ।।
ਸੁਸ਼ੋਭਿਤ ਹਾਥੋਂ ਮੇਂ ਚੱਕਰ, ਗਦਾ, ਪੁਸ਼ਪ,
ਅਮ੍ਰਿਤਕਲਸ਼, ਧਨੁਸ਼, ਕਮੰਡਲ, ਜਪਮਾਲਾ।
ਰੱਖਤੀ ਸਰ ਪਰ ਆਸ਼ੀਰਵਾਦ ਕਾ ਹਾਥ,
ਖੋਲ੍ਹੇ ਭਕਤੋਂ ਕੀ ਕਿਸਮਤ ਕਾ ਤਾਲਾ।।
ਮਾਂ ਦੇਵਲੋਕ ਕੀ ਸੈਰ ਕਰਾਤੀ,
ਅਲੌਕਿਕ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦਿਲ ਮੇਂ ਹੈ ਸਮਾਤੀ।
ਅਮ੍ਰਿਤਕਲਸ਼ ਕਾ ਜਿਸੇ ਅਮ੍ਰਿਤ ਪਿਲਾ ਦੇ,
ਜੀਵਨ ਭਰ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਬਰਸਾਤੀ।।
ਮਾਂ ਦੁਰਗਾ ਕਾ ਪਿਆਰ ਸਬਸੇ ਹਿਤਕਾਰਾ,
ਖਟਖਟਾਯਾ ਜਿਸਨੇ ਮੰਦਿਰ ਕਾ ਦੁਆਰਾ।
ਹੇ ਵਜਰਧਾਰਿਨੀ! ਕਾਮਾਕਸ਼ੀ! ਚਿਤਰਘੰਟਾ!
ਭਟਕੋਂ ਕੋ ਰਾਹ ਦਿਖਲਾ ਦੋ।
ਹੋ ਜਾਏਂ ਨਾਸਤਿਕ ਵੀ ਅਸਤਿਕ,
ਹੇ ਕੂਸ਼ਮਾਂਡਾ ਐਸੇ ਕਰਮ ਸਿਖਲਾ ਦੋ।।
ਕਵੀ ‘ਝਿਲਮਿਲ’ ਅੰਬਾਲਵੀ,
ਨੂਰ ਬਰਸਾ ਦੋ! ਦੂਰ ਕੋਰੋਨਾ ਕੋ ਭਗਾ ਦੋ।
ਤੇਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ, ਮਹਿਮਾ ਸਾਰੇ ਜਗ ਪਰ ਬਰਸੇ,
ਮਹਿਕੇ ਹੋਏ ਫੂਲ ਖਿਲਾ ਦੋ।।
ਨੰਨ੍ਹੀ-ਨੰਨ੍ਹੀ ਕੰਨਿਅਓਂ ਕੋ ਜੋ ਪੂਜੇ,
ਤੂਨੇ ਘਰ-ਬਾਰ ਭਰਤੋਂ ਕਾ ਸੰਵਾਰਾ।।
ਹੇ ਕੂਸ਼ਮਾਂਡਾ ਮਾਂ...ਸਬ ਤੁਝ ਪਰ ਵਾਰਾ।।

ਅਸ਼ੋਕ ਅਰੋੜਾ ‘ਝਿਲਮਿਲ’