ਕੀ ਅਸੀਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਸੁਤੰਤਰ ਹਾਂ?

ਕੱਲ ਅਸੀਂ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇ 73ਵੇਂ ਮੀਲ ਪੱਥਰ ਨੂੰ ਮਨਾਇਆ ਹੈ। ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿਆਂ ਕਿ ਆਜ਼ਾਦੀ ਸ਼ਬਦ ਤੋਂ ਭਾਰਤੀਆਂ ਨੇ ਕੀ ਸਮਝਿਆ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਰਿਸ਼ਵਤ ਲੈਣ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਹੈ, ਸਾਨੂੰ ਸਾਰੇ ਨਿਯਮਾਂ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਸਾਰੇ ਉਪ-ਮਿਆਰੀ ਉਤਪਾਦਾਂ ਨੂੰ ਵੇਚਣ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਜਨਤਕ ਜਾਇਦਾਦ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰਨ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਅਤੇ ਲੁੱਟਣ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਹੈ। 60 ਘੰਟਿਆਂ ਲਈ ਤਕਰੀਬਨ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਅੱਤਵਾਦੀ ਮੁੰਬਈ ਨੂੰ ਬੰਧਕ ਬਣਾਈ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, ਕਿਸਾਨ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜੀ ਬੇਰੁਜਗਾਰੀ ਵੱਸ ਸੜਕਾਂ ’ਤੇ ਘੁੰਮ ਰਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਲੋਕ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਨੇਤਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਸਾਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਚੰਗੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਉੱਤੇ ਬੈਂਚ ਅਤੇ ਕੁਰਸੀਆਂ ਵੀ ਸੁੱਟਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਉਹੀ ਕੁਝ ਹੈ ਜੋ ਅਸੀਂ ਪਿਛਲੇ 72 ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਹੈ।

ਪੜ੍ਹੋ ਇਹ ਵੀ ਖਬਰ - ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ ਲਈ ਬਹੁਤ ਲੱਕੀ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਇਸ ਅੱਖਰ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ, ਜਾਣੋ ਕਿਉਂ

ਹਾਂ, ਇਹ ਉਹ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪੁੱਛਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਇਕ ਅਜਿਹੇ ਯੁੱਗ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ, ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਅਤੇ ਸਿਰਫ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦਾ ਸ਼ਾਸਨ ਹੈ। ਝੰਡਾ ਲਹਿਰਾਉਣਾ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਗੀਤ ਗਾਉਣਾ ਸਿਰਫ ਇਕ ਰਸਮ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ। ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਇਸ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਹੋਰਨਾਂ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਗੇ ਪਰ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛਣਾ ਚਾਹਾਂਗਾ ਕਿ ਕੀ ਸਾਨੂੰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦਿਨ ਵੀ ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ ਵੀ ਕ੍ਰਾਂਤੀਕਾਰੀ ਯਾਦ ਆਉਂਦਾ ਹੈ? ਮੈਂ ਇਕ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਨ ਲਈ ਕੀ ਕੀਤਾ ਹੈ? ਸਿਸਟਮ ’ਤੇ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ। ਅਸੀਂ ਸਿਸਟਮ ਨੂੰ ਸਾਫ ਸੁਥਰਾ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਚਿੱਕੜ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਪਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਵੀ ਦੇਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਆਓ ਇਸ 'ਤੇ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੀਏ ਅਤੇ ਕੁਝ ਕਰੀਏ।

ਪੜ੍ਹੋ ਇਹ ਵੀ ਖਬਰ - ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਤੇ UK ਵਾਂਗ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦਾ ਸਪਾਊਸ ਵੀ ਕੈਨੇਡਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਨਾਲ

ਅਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸਾਡੇ ਅਖੌਤੀ ਸਭਿਆਚਾਰ, ਕਦਰਾਂ ਕੀਮਤਾਂ ’ਤੇ ਮਾਣ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਪੱਛਮੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਲੋਚਨਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਆਓ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜੀਵਤ ਉਦਾਹਰਣ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ! ਮੇਰੀ ਇਕ ਪੰਜਾਬੀ ਮਿੱਤਰ ਦੀ ਕੈਨੇਡੀਅਨ (ਬੇਸਕੈਲੀ ਪੰਜਾਬੀ) ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਸ਼ਾਦੀ ਹੋ ਗਈ ਪਰ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦਾਜ ਕਾਰਨ ਉਸ ਨੂੰ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਬਿਲਕੁਲ ਇਕ ਨਵੇਂ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਇਕੱਲੀਆਂ ਸੀ ਪਰ ਗੋਰੇ ਲੋਕ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਪ੍ਰਤੀ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਅਕਸਰ ਨਿੰਦਦੇ ਹਾਂ, ਸਮਾਜਿਕ ਕਦਰਾਂ ਕੀਮਤਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੋਣ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਗੋਰਿਆਂ ਨੇ ਹੀ ਉਸ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਧੀ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨ ਤੋਂ ਚੁਕਿੱਆ, ਉਸ ਨੂੰ ਪਨਾਹ ਦਿੱਤੀ, ਬੇਇਨਸਾਫੀ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਨ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਤਾਕਤਵਰ ਬਣਾਇਆ। ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਪੈਸੇ ਵੀ ਦਿੱਤੇ।

ਪੜ੍ਹੋ ਇਹ ਵੀ ਖਬਰ - ਆਯੁਰਵੈਦ ਮੁਤਾਬਕ: ਰਾਤ ਦੇ ਸਮੇਂ ਭੁੱਲ ਕੇ ਵੀ ਨਾ ਖਾਓ ਇਹ ਚੀਜ਼ਾਂ, ਹੋ ਸਕਦੈ ਨੁਕਸਾਨ 

ਭਾਰਤ ਦੇ ਹਰ ਕੋਨੇ ਵਿਚ ਗਰੀਬ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਲੋਕ ਕਹਿਣਗੇ ਕਿ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਨਿਯਮ ਬਣਾਉਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਜੋ ਗਰੀਬ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਨਾ ਹੋਵੇ। ਮੈਂ ਇਸ ਨਾਲ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਹਿਮਤ ਹਾਂ ਪਰ ਸਾਡੇ ਬਾਰੇ ਕੀ? ਦੂਜੇ ਭਾਰਤੀਆਂ ਦਾ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਰੋਕਣ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਨਿਯਮ ਦੀ ਕਿਉਂ ਲੋੜ ਹੈ? ਅਸੀਂ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਸੋਚ ਸਕਦੇ ਕਿ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਜ਼ਰੀਏ ਤੋਂ ਕਿੰਨੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ? ਜਾਂ ਕੀ ਅਸੀਂ ਇੰਨੇ ਸੁਆਰਥੀ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਫਾਇਦੇ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦੇ?

ਪੜ੍ਹੋ ਇਹ ਵੀ ਖਬਰ - ਸਵੇਰੇ ਉੱਠਦੇ ਸਾਰ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਰੋ ਇਹ ਕੰਮ, ਫਿਰ ਹੋਣਗੇ ਕਈ ਫਾਇਦੇ

ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਸਭ ਕਹਿਣਾ ਵਧੀਆ ਨਹੀਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਪਰ ਹਰ ਸਾਲ 15 ਅਗਸਤ ਨੂੰ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਦਿਵਸ ਮਨਾਉਣਾ ਅਤੇ "ਜਨ ਗਣਾ ਮਨ" ਗਾਉਣ ਨਾਲ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਅਸਲ ਅਰਥਾਂ ਵਿਚ ਸੁਤੰਤਰ ਨਹੀਂ ਬਣ ਜਾਵੇਗਾ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸਾਨੂੰ ਖੁਦ ਨੂੰ ਬਦਲਣ ਅਤੇ ਕਾਰਜ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ! ਅਜੇ ਵੀ ਸਮਾਂ ਹੈ ਭਵਿੱਖ ਨੂੰ ਬਦਲਣਾ, ਆਪਣੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ’ਤੇ ਵਾਪਸ ਜਾਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਭਾਰਤ ਦੀਆਂ ਸਦੀਵੀ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਖੋਜ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਨੂੰ ਬਦਲ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਸ਼ਾਇਦ ਸਵਾਲ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਕਰਨ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਹੈ ਪਰ ਸਵਾਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਅਸੀਂ ਉਸ ਚੁਣੌਤੀ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਾਂਗੇ?

ਮਨਮੀਤ ਕੱਕੜ
ਸਹਾਇਕ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ
ਰਿਆਤ - ਬਾਹਰਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਮੁਹਾਲੀ
+91 7986307793