ਫ਼ਿਲਮ ਰਿਵਿਊ : ਮੈਡਮ ਚੀਫ਼ ਮਿਨਿਸਟਰ

ਮੁੰਬਈ (ਬਿਊਰੋ) - ਸੁਭਾਸ਼ ਕਪੂਰ ਨੇ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਕੰਮ ਦੀ ਚੋਣ ਕੀਤੀ। ਬਿਹਤਰ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਫ਼ਿਲਮ 'ਮੈਡਮ ਚੀਫ ਮਿਨਿਸਟਰ' ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ ਮਾਇਆਵਤੀ ਪ੍ਰਸੰਗ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਜਾਓ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ। ਫ਼ਿਲਮ 'ਮੈਡਮ ਚੀਫ ਮਿਨਿਸਟਰ' ਯੂਪੀ ਦੀ ਇੱਕ ਓਰਜਾਵਾਨ, ਅੜੀਅਲ ਦਲਿਤ ਔਰਤ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ, ਜੋ ਬਾਈਕ 'ਤੇ ਘੁੰਮਦੀ ਹੈ। ਮੁੰਡਿਆਂ ਵਰਗੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਵਾਂਗ ਆਪਣੇ ਵਾਲ ਵੀ ਕੱਟੇ ਹੋਏ ਹਨ ਪਰ ਉੱਚ ਜਾਤੀ ਦੇ ਪ੍ਰੇਮੀ ਇੰਦਰਮਨੀ ਤ੍ਰਿਪਾਠੀ (ਅਕਸ਼ੈ ਓਬਰਾਏ) ਦੇ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਗਰਭ ਅਵਸਥਾ ਦੇ ਧੋਖੇ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ।

ਉਸ ਦੇ ਕੋਈ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸੁਫ਼ਨੇ ਨਹੀਂ ਹਨ ਪਰ ਸੀਨੀਅਰ ਨੇਤਾ ਮਾਸਟਰ ਸੂਰਜਭਨ (ਸੌਰਭ ਸ਼ੁਕਲਾ) ਦੀ ਐਂਟਰੀ ਉਸ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੇ ਰਾਹ 'ਤੇ ਲੈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਮੀਟਿੰਗਾਂ 'ਚ ਚਾਹ ਵੰਡਣਾ ਤਾਰਾ ਪਾਰਟੀ 'ਚ ਸਭ ਤੋਂ ਕਾਬਲ ਸਾਬਤ ਹੋਣ ਲਗਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਰਾਜ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤੀ 'ਚ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਦੀ ਕੁਰਸੀ ਤਕ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ। ਰਾਜਨੀਤੀ 'ਚ ਹੱਥ ਮਿਲਾ ਕੇ ਚੋਣਾਂ ਜਿੱਤਣ ਵਾਲੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਗੋਲੀਆਂ ਬੰਦੂਕਾਂ ਚਲਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਥੇ ਫਿਰ ਤਾਰਾ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਦਲ ਗਈ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਆਫ਼ਿਸਰ ਆਨ ਸਪੈਸ਼ਲ ਡਿਊਟੀ (ਓਐਸਡੀ) ਦਾਨਿਸ਼ ਰਹਿਮਾਨ ਖਾਨ (ਮਾਨਵ ਕੌਲ) ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ।

ਉਸ ਦੀ ਕੁਰਸੀ ਅਤੇ ਜਾਨ ਦੋਵੇਂ ਖਤਰੇ ਵਿਚ ਹਨ ਪਰ ਉਹ ਚਤੁਰਾਈ ਨਾਲ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਕੁਝ ਦ੍ਰਿਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ, ਸੁਭਾਸ਼ ਕਪੂਰ ਦਲਿਤ ਮੁੱਦਿਆਂ, ਦਲਿਤ ਸਸ਼ਕਤੀਕਰਨ, ਜਾਤੀਵਾਦ, ਵੋਟ ਬੈਂਕ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤੀ, ਭਰੂਣ ਹੱਤਿਆ ਅਤੇ ਔਰਤ ਪ੍ਰਵਚਨ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਫ਼ਿਲਮ ਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਨਾਇਕਾ ਇੱਕ ਦਲਿਤ ਹੈ, ਉਸ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਦੇ ਸਮਾਜਿਕ ਸਰੋਕਾਰ ਵੀ ਹਨ। ਸੁਭਾਸ਼ ਕਪੂਰ ਯੂਪੀ ਦੇ ਕਿਰਦਾਰਾਂ, ਸਮਾਗਮਾਂ ਅਤੇ ਗੱਠਜੋੜ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਇੱਥੇ ਮੈਡਮ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਇੱਕ ਸਧਾਰਣ ਬਦਲੇ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਵਿਚ ਬਦਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਲਾਊਡ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦਿਖਾਉਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਫ਼ਿਲਮ ਰੋਮਾਂਚਕ ਨਹੀਂ ਬਣਦੀ। ਸੁਭਾਸ਼ ਕਪੂਰ ਨੇ ਇਹ ਸੁਨਿਸ਼ਚਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਕਿ ਸਕ੍ਰਿਪਟ ਵਿਚ ਛੋਟੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ 'ਤੇ ਉਭਰਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਜੋ ਰੋਮਾਂਚ ਬਣਿਆ ਰਹੇ ਪਰ ਉਹ ਘਟਨਾਵਾਂ ਮੁੱਖ ਕਹਾਣੀ 'ਚ ਕੁਝ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਜੋੜਦੀਆਂ। ਫ਼ਿਲਮ 'ਚ ਅਜਿਹਾ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਲਿਆ ਜਾਵੇ ਅਤੇ ਵਿਵਾਦ ਖੜ੍ਹਾ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਪਰ ਜੇ ਸੁਭਾਸ਼ ਕਪੂਰ ਅਜਿਹੀਆਂ ਹੋਰ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗੰਭੀਰਤਾ 'ਤੇ ਨਿਸ਼ਚਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਵਾਲ ਖੜ੍ਹੇ ਕੀਤੇ ਜਾਣਗੇ।