ਸਮਝਣਾ ਹੋਵੇਗਾ ਸੱਚ ਝੂਠ ਦਾ ਭੇਦ

ਸੱਚ-ਝੂਠ ਦਾ ਖੇਡ ਨਿਰਾਲਾ ਹੈ। ਜੋ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਹੋਂਦ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਸੱਚ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਜੋ ਨਹੀਂ ਹੈ ਪਰ ਜਿਸਦੀ ਹੋਂਦ ਨੂੰ ਗੜ੍ਹਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਝੂਠ ਹੈ। ਸੱਚ ਇਕ ਘਟਨਾ ਹੈ ਤੇ ਝੂਠ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਵਾਹ। ਘਟਨਾ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਆਖਰੀ ਸਥਾਨ 'ਚ ਡੂੰਘਾਈ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਨਿਸ਼ਾਨ ਛੱਡ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਦੀ ਵੀ ਓਕੇਰ ਕੇ, ਉਭਾਰ ਕੇ ਦੇਖਿਆ-ਪਰਖਿਆ ਤੇ  ਰੂਪ ਮਾਣ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦ ਾ ਹੈ ਪਰ ਝੂਠ ਸਿਰਫ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦਾ ਉਮੜਤਾ-ਘੁਮੜਦਾ ਇਕ ਸੰਜਾਲ ਹੈ। ਝੂਠ ਨੂੰ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕਰਨਾ ਕਠਿਨ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਅੱਜ ਜਿਸ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਘਟਨਾ ਦਾ ਰੂਪ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਉਸ ਨੂੰ ਉਸੇ ਰੂਪ 'ਚ ਸਾਬਤ ਕਰਨਾ ਆਸਾਨ ਨਹੀਂ। ਅਜਿਹਾ ਇਸ ਲਈ ਕਿਉਂਕਿ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਵਾਹ ਹਰ ਸਮੇਂ  ਬਦਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਝੂਠ ਫੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਸੱਚ ਕੁਦਰਤ 'ਚ ਘਟਨਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕੁਦਰਤ ਸੱਚ ਕਹਿਲਾਉਂਦੀ ਹੈ ਪਰ ਉਹ ਜੀਵਨ 'ਚ ਘਟਨਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸਮੁੱਚੀ ਹੋਂਦ 'ਚ ਅੰਦੋਲਨ ਦੀ ਅਵਹੇਲਣਾ ਹੋਣ ਲੱਗਦੀ ਹੈ ਪਰ ਝੂਠ ਨਾਲ ਜੀਵਨ ਦੀ ਹੋਂਦ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਜਿਤ ਪ੍ਰਵਾਹ ਸਿਰਫ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਝੂਠ ਗੈਰ-ਕੁਦਰਤੀ ਹੈ, ਕੁਦਰਤੀ ਨਹੀਂ।  ਇਨਸਾਨ  ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਈਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤੀ ਉਪਹਾਰ 'ਚ ਫਰਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਾਗਜ਼ ਦਾ ਫੁੱਲ ਤੇ ਗੁਲਾਬ ਦਾ ਫੁੱਲ। ਸੱਚ ਜਿਵੇਂ ਘਟਨਾ ਹੈ, ਉਂਝ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਹੋਰ ਕਿਥੇ ਵੀ ਉਂਝ ਹੀ ਦੱਸੇਗਾ ਜਿਵੇਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਪਰ ਝੂਠ ਸਮੇਂ ਤੇ ਹਾਲਾਤ ਦੇ ਅਨੁਰੂਪ ਪਰਿਵਰਤਿਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਆਵਰਣ ਨੂੰ ਓੜੇ ਰੱਖਣ 'ਚ ਵੱਡੀ ਸਮੱਸਿਆ ਹੈ ਪਰ ਜਦੋਂ ਆਦਤ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਆਵਰਣ ਵੱਡਾ ਹੀ ਡਰਾਉਣਾ, ਬਲਕਿ ਆਕਰਸ਼ਕ ਦਿਖਦਾ ਹੈ।  ਇਸ ਲਈ ਝੂਠ ਬੋਲਣ ਵਾਲਾ ਵਿਅਕਤੀ ਬੜੀ ਚਾਲਾਕੀ ਨਾਲ ਆਪਣੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਡਰਾਉਣਾ ਇਸ ਲਈ ਕਿ ਉਥੇ ਅਸਲੀਅਤ ਦਾ ਪਤਾ ਨਾ ਚੱਲ ਜਾਵੇ। ਝੂਠਾ ਵਿਅਕਤੀ ਖੁਦ ਨੂੰ ਤੇ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦੇਣ ਦਾ ਤੱਤਪਰ ਹੈ। ਆਪਣੀ ਹੋਂਦ ਨੂੰ ਨਕਾਰਦਾ ਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਠੱਗਣ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ। ਆਪਣੀ ਮਨਗੜਤ ਗੱਲਾਂ  ਲਈ ਸਮਾਜ 'ਚ ਉਂਝ ਹੀ ਭੂਮਿਕਾ ਦਾ ਨਿਰਵਾਹ ਕਰਦਾ ਹੈ।